Sweet Serial Killer

part 23

Επικρατεί αμήχανη ησυχία μέχρι που την σπάει ο Τζακ.

"Σήμερα είσαι πάρα πολύ όμορφη."

"Ευχαριστώ."

"Σήμερα δεν θα παραγγείλεις τίποτα. Έχω ήδη αποφασίσει εγώ το τι θα φάμε. Είμαι σίγουρος οτι θα σου αρέσει πάρα πολύ."

"Οκ τότε. Σε εμπιστεύομαι."

Ένα γελακι του ξεφεύγει και χαμογελάω.

Είναι πολύ όμορφος σήμερα. Φοράει ένα μπλε πουκάμισο που με συνδυασμό τα γαλάζια μάτια του συνθέτουν μια εντυπωσιακή εμφάνιση.

Μετά απο μισή ώρα φτάνουμε σε ένα εστιατόριο. Φενεται καλό εστιατόριο.

Σταματάει το αμάξι, ανοίγω την πόρτα και βγαίνω. Τον περιμένω να κλειδώσει το αμάξι και έρχεται δίπλα μου.

"Πιάσε με αγκαζέ." Μου λέει και παραξενευομαι.

"Γιατί?"

"Απλά κάντο." Μου λέει και φαινόμαστε αγκαζέ.

Μπαίνουμε στο μαγαζί και ένας κύριος μας πλησιάζει και μας βάζει σε ενα τραπέζι. Καθόμαστε απέναντι ο ένας απο τον άλλο και διαλέγουμε τι θα φάμε από το μενού.

Μετά απο πέντε λεπτά μας πλησιάζει ο σερβιτόρος και δίνουμε την παραγγελία μας.

Αφου σημειώσει την παραγγελία, γνέφει και φεύγει.

"Υπέροχο το φόρεμα σου." Χαμογελάω απο το κομπλιμέντο του.

"Σου το χαρίζω αν όντως σου άρεσε τόσο πολύ." Γελάει διακριτικά και δαγκώνει το κάτω χείλος του.

Πολλα κάνει σήμερα αυτός και αρχίζω να ανησυχώ.

"Και για λέγε. Έχεις κανένα νεο?" Με ρωτάει ενώ ρίχνει μια κλεφτή ματιά στο απέναντι τραπέζι.

"Μπα τίποτα το σημαντικό. Όλα ήσυχα."

Ψευδεσαι.

Καλύτερα να μην ξέρουν πολλά άτομα.

"Σίγουρα?"

"Ναι." Απαντάω και έρχεται ο σερβιτόρος και μας σερβίρει την παραγγελία μας.

Καθώς τρώγαμε αρχίσαμε να συζητούμε διάφορα. Για μουσική, για όνειρα, για το κλίμα της πόλης που εμένα παλιά, για το παλιό σχολείο μου, γενικώς κουτσομπολευμαμε και φιλοσουφουσαμε.

Το περίεργο είναι ότι συνέχεια κρυφοκοιτούσε το απέναντι τραπέζι. Ρίχνω και εγω μια ματιά. Είναι ενα ζευγάρι, εκ των οποίον η γυναίκα μας κοιτούσε και μόλις την κοίταξα γύρισε το βλέμμα της στον άντρα.