Sweet Serial Killer

part 15

"Ας πούμε ότι κάποτε είχαμε κάτι με την Κρίστι αλλα μετά απο αυτό που έγινε ολα άρχισαν να χαλανε." Μου λέει.

"Δηλαδη?"

"Άρχισα να εχω νεύρα απο ολο αυτο που είχε γίνει και ορισμένες φορές ξεσπουσα πάνω της."

"Πως ξεσπουσες δηλαδη?" Τον ρωτάω ελαφρά τρομαγμένη.

"Με λόγια. Ποτέ δεν θα έκανα κακό σε κανέναν και για κανέναν λόγο. Αλλά το θέμα μας δεν είναι εκει....την πληγωσα. Δεν με ένοιαζε ότι ήταν χάλια και ξεσπουσα πάνω της. Μέχρι που μια μέρα με χώρισε."

"Λογικό μου ακούγεται να σε χωρίσει."

"Την αγαπάω ακόμα όμως. Τής εχω ζητήσει ποσα συγγνώμη αλλά δεν λέει να με συγχωρέσει. Είχε πει οτι της έκανα την ζωη κόλαση."

Μένω σιωπηλή, δεν ξέρω τι να πω πλέον.

"Πρέπει να φύγω." Μου λέει και σηκώνεται.

"Καλά."

Κατευθύνεται προς την πόρτα. Την ανοίγει και με κοιτάει.

"Σ' ευχαριστώ." Μου λέει και φεύγει.

Δεν του είπα τίποτα για να τον παρηγορησω όμως.

Τον βλέπω απο το παράθυρο να φεύγει και αφου είμαι σίγουρη οτι έχει φύγει, βγαίνω έξω.

Κάθομαι στα σκαλιά του σπιτιού και παρατηρώ απέναντι.

Η ατμόσφαιρα είναι κάπως κρύα. Η εικόνα του δάσους που έχω απέναντί μου μού δημιουργεί μια ψυχική ηρεμία.

Ίσως ήρθε η στιγμή να ψάξω λίγο την υπόθεση.

Ολα είναι τόσο μπερδεμένα. Δεν μπορείς να εμπιστευτείς. Μπορεί κι αυτός που σου λεει οτι δεν πρόκειται να πειραξει κανενα να ειναι αυτός....

Νιώθω ένα χερι στον ώμο μου και αμέσως πετάγομαι απο τον τρόμο. Γυρίζω να δω ποιος ήταν και ηταν ο Ηθαν.

"Με κατατρομαξες!" Του λεω ενω προσπαθώ να βρώ τις ανάσες μου.

"Τόση ωρα σου φώναζα. Δεν με άκουσες?"

"Οχι...ήμουν στον κόσμο μου."

Έκατσα ξανα στα σκαλιά και κάθεται κι αυτός δίπλα μου. Κοιταμε και οι δύο απέναντι. Το ψυχρό δάσος.

"Τι σκεφτόσουν?" Με ρωτάει.

"Μπα άστο. Τίποτα το σημαντικό."

"Πες μου."

Αναστεναζω διακριτικά.

"Θέλω να ψαξω την υπόθεση."