Lost Stars

Chapter 40

"Jayla.. Jayla!" Pagdating ko sa ospital kinabukasan ay agad akong sinalubong ni Tita ng malapad na ngiti at yakap.

"May donor na si Reid, Jayla. Salamat sa diyos." Dagdag nya. Hinawakan nya ang mga balikat ko at niyakap ako ulit.

Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman. Ibig sabihin ba nito ay..

"Tita, may pupuntahan lang po ako. Babalik ako kaagad." Agad nya akong binitawan.

"Ah. Ah sige. Pero san ka pupunta?" Tanong nya.

"Basta po. Babalik ako kaagad." Ngumiti ako ng pilit at naglakad na palabas ng hospital.

"Napakabait na bata ni Harry. Hindi ako makapaniwala na kinuha na sya sa amin." Iyak ng iyak ang papa ni Harry sa harapan ko. Kakadating ko lang dito at hindi ko inaasahan na ito agad ang bubungad sa akin. Kitang kita ko din kung paano nanginginig ang buo nyang katawan.

Half of me already knows na wala na sya. Bago pa man ako makarating dito ay ang rami ng what ifs sa utak ko. What if si Harry ang tinutukoy na donor ni Tita? What if hindi sya nakaligtas?  What if wala na talaga sya? Pero i choose to ignore it. Umasa parin ako na sana ibang tao yung donor ni Reid. Sana buhay pa si Harry. Kaya pumunta agad ako dito sa hospital.

"Patawad po, Tito." Lumuhod ako sa harapan nya. "Patawad po. Patawad. Sorry po" agad syang napatingin sa akin. Bakas sa mukha nya ang pagkagulat. Hinawakan nya ako sa balikat at pinatayo.

"Jayla.. wala kang kasalanan. Wag mo gawin sa sarili mo to." Sabi nya.

"Tito.. ang sakit. Ang sakit sakit." Hindi ko mapigilang humagulhol. Ang bigat bigat sa pakiramdam ng mawalan ng kaibigan.

"Everything happens for a reason." Niyakap nya ako.

"..the hardest part is finding what the reason is.." dagdag nya.

"Sana malaman ko kung ano ang rason. Why did he leave so soon. Bakit ang aga nyang kinuha sa atin.. Bakit sa ganitong paraan sya nawala? Gusto kong malaman.. baka sakaling mabawasan ang sakit. Baka sakaling matanggap ko ang pagkamatay nya. But i guess, finding the reason for everything that happens is really hard. O baka those reasons are not for us to find out. Kasi baka pag malaman natin mas lalo lang tayong masaktan" Sabi ni Tito habang pinupunasan ang luha nya.

"Tell your friend to take care of Harry's gift for him.."

"Tito.." hindi ko maitago ang pagkagulat. "Alam nyo po?"

He nodded. "Oo. Alam kong hindi aksidente ang pagkamatay ni Harry. Alam kong ginusto nya yun. Hindi ko parin matanggap pero wala akong magagawa. That was my son's choice. And im happy to know that we raised him well. Napaka selfless at bait ng anak namin.."

Wala akong ibang nagawa kundi tumango at umiyak. Ang bilis ng mga pangyayari.

It was like crossing a road without looking sideways. That moment you notice that there's a truck coming your way, everything starts to slow down in your own time. But the truth is, it was so fast. So fast that you didn't even had the chance to move. And when you're already hitten, you will start to feel the pain.  Fast and all at once.

"Alam din po ba ni Tita?" Tanong ko sabay lingon kay Tita sa di kalayuan.

She was lifeless. Her body physically is alive, but deep inside she's dead. I can clearly see it in her eyes. Sobrang namamaga na ang mata nya sa pag-iyak. Her skin is pale at ang buhok nya ay sobrang gulo. Sobrang layo sa elite at fashionista na kilala ko dati.

Pain changes people, indeed.

"No, she has no idea. And i don't want to tell her either." He gazed at her. "Like what i said hija, everything happens for a reason. But not reasons are meant for us to find out. Kasi baka pag malaman natin, mas lalo lang tayong masaktan. She's been through hell and back because of what happened. I want to protect her from more pain, even if it means hiding the truth from her. Even if she truly deserves it. Masama ba yun Jayla?" A tear escaped his eye.