Chapter 14

301 14 0
                                    

"Her lips.. "

-x-

Reid

Pinagmasdan ko lang sya habang natutulog. Ito na yata ang pinakamagandang tanawin na nakita ko sa buong buhay ko. Napakaswerte ko para makita syang ganito.

Si Jayla kasi yung tipo ng babae na hindi ka mahihirapan pasayahin. Kahit sobrang sungit at suplada nya minsan, alam kong natutuwa naman sya sa mga ginagawa ko. Hindi din sya yung tipo ng babae na naghihinala o lagi nalang nagseselos ng wala namang dahilan. Hindi sya nakikipag-away para lang mabigyan ng atensyon.Hindi sya nagdedemand o nagpapabili ng kahit na anong regalo..Iba sya sa lahat. Hindi sya yung tipo ng babae na masayahin at palaban kaya mapapainlove ka. Mahina sya at iyakin, sobrang sensitive at madali lang masaktan.. Pero may something na kakaiba sa kanya. Siguro yung ngiti nya. Yung totoo nyang ngiti. Sobrang rare kasi nung ngiti nya, minsan mo lang makikita. At kapag nakita mo naman ay shet tinamaan ng lintik, mahuhumaling ka kaagad. Ganun sya.

Nung gabing hinalikan nya ako, yun yung gabing wala akong narinig kundi ang tibok ng puso ko. Akala ko nung una puro ka cliché han lang ng mga palabas sa tv pero hindi e.. Totoo pala.

Alam mo yung biglang parang nasa ibang dimension ng mundo kayo, Parang biglang tumigil ang oras at parang inilipat ang tenga mo dun sa ribs mo dahil sa sobrang lakas ng pintig ng puso mo.

Death leaves a wound that no one can heal.

Gustuhin ko mang makasama sya ng matagal.. Alam kong hindi pwede. Sooner or later, mawawala na ako.
Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sakanya na mamamatay na ako. Ayoko syang masaktan. Pero ayoko ding magtago sa kanya.

Simula palang nung una, alam ko na ang maaaring mangyari kapag hinayaan kong mahulog ang loob ko sakanya at ganun din sya sakin. Alam kong parehos lang kaming masasaktan. Alam kong parehos lang kaming magdudusa.

But what can i do? Hindi naman natin macocontrol ang puso natin diba? Kahit parte ito ng sistema natin, may sarili itong pag-iisip. I can just resist Jayla. She's one of a kind.

When it comes to Love, i admit I'm selfish. Alam kong dapat sa una palang di ko na sya nilapitan. Di na dapat ako nakipagkaibigan sa kanya. Di na dapat kami naging malapit sa isa't isa kasi alam kong iiwan ko lang din naman sya.

Pero tulad ng sinabi ko, di ko kaya. Di ko sya kayang iwasan. Di ko sya kayang hindi maging kaibigan. Di ko kaya na hindi kami malapit sa isa't isa. I'm selfish enough to let myself fall inlove with her. And now I'm here. I already fell. And instead of falling down the rock bottom, lumulutang ako ngayon. Sa sobrang saya.

Lagi kong pinagdadasal na sana bigyan pa ako ng mahabang panahon para makasama sya. Mahabang panahon na mahalin at alagaan sya.

Mas hingpitan ko ang pagkayakap sa kanya. I kissed her neck again and again.

"I love you Jayla.. " i whispered.

Yes, i love her.

Sabi nila, falling inlove takes a lot of time. But what if you weren't given enough time to prove it? Does that mean you're not really in love? Just because you're not together for a long time?

Time will never define Love. Hindi mahalaga kung gaano katagal o kaiksi kayong nagsama.. Pagnainlove ka, Nainlove ka.

I don't have much time. But i know deep inside me.. I'm inlove. I'm inlove with her.

Lost StarsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon