Chapter 29

728 49 20
                                    

CHANNCE' S POV

Buong byahe ay tulog lang ang mga bata. Mabuti na din iyon para hindi na din sila masyadong nagtatanong kung san ba kami pupunta.

Nang makadating na kami sa bahay ay nagulat ako at may dalawang katulong na nagaabang sa amin sa labas ng bahay. At nung huminto pa ang kotse ay nagbow pa ang mga ito. Bumaba agad si Phoenix at umikot papunta sa pinto ng mga bata. Tinanggal ko agad ang seatbelt at lumapit agad sa kanya.

"Get the things at the back." Utos nito sa mga katulong at sumunod naman agad ang mga ito. Si phoenix naman ay nakalas na ang mga belts sa car seats.

"Akin na..." Una kasi nitong kinuha si Blake.
"No need. You can carry aurora. She's much lighter compared to these two." Sabi nito at walang kahirap hirap na binuhat ang dalawang tulog at mga nakangangang bata. Naalala ko si Phoenix ganyan sya matulog dati. Andami talaga nilang namana sa tatay nila.

Binuhat ko na si Aurora at sumunod agad kay Phoenix. Pinauna muna ako ng mga maid bago sila sumunod sa likudan namin. Iniakyat na namin ang mga bata dahil tulog pa ang mga ito. Kailangan ko na ding magluto dahil dinner na. Binaba ko si Aurora sa princess bed nya at inayusan ng kumot dahil malakas pala ang aircon dito. Mukang kanina pa nya binuksan. Napatingin ako kay Phoenix and he gently lay the two on their beds and kiss their foreheads and then fix the blanket. He walked towards us and he did the same, he kissed Aurora's head and murmur a soft goodnight.

Napangiti na lamang ako at nauna nang naglakad palabas ng kwarto. He dimmed the lights and lumabas na din ito. Pagkasara nya ng pinto ay awkardly nagkatinginan kami at ako na ang unang umiwas.

"I... I'll just cook dinner." Sabi ko dito at akmang aalis na pababa.

"Wag na. I already instructed the maids to cook. It's seafood gambas." Sabi nito kaya napahinto ako at umiling.
"Hindi pepede yan. Allergic si Aurora sa hipon kaya hindi sya pedeng kumain." Sabi ko dito. Nangunot naman ang noo nito.
"Then... We'll let them cook food just for her." Sabi nito. Napabuntong hininga naman ako.
"Hindi din pepede. Kasi pag nakita ni Aurora na kumakain ang mga kapatid nya ng bawal sa kanya. Iiyak iyon dahil maiingit sa mga kapatid nya. Also the boys prefer na kung ano ang kakainin nila ay ganoon din dapata ang sa kapatid nila." Sabi ko. Nawala na ang kunot sa mga mukha nito at napalitan ng paghanga.
"I see. I guess the boys do treasure the only girl. That's good. Anyway fine let's just go to the kitchen and... Tell me some stories about them." Nakita kong medyo nahiya ito kasi namula ang tenga nya pero hindi ko na nakita pa ang ekspresyon sa mukha nya dahil tumalikod na ito at bumaba sa hagdan. Sinundan ko na lamang ito.

Nagexcuse lang ito sandali dahil may biglang tumawag sa kanya habang ako naman ay nagpunta sa ref nila. Lalapit pa sana yung mga maids pero sinabi kong ako na at baka napagod sila sa pagakyat sa gamit namin. Nakakahiya naman sa kanila kung sila pa paglulutuin ko lalo na din at hindi naman makakain nung mga bata kaya pinalagay ko na lang ang mga iyon sa ref muna. I got chicken and pineapple. Magluluto akong pininyahang manok na mahilig ang mga kambal.

"Sorry take too long to end." Nagangat ako sa paghihiwa at paupo na si Phoenix sa harapan ko. Bale kasi may chairs infront of the table kung san nakalagay yung stove para kainan pero enough para hindi masyadong malapit.

"Ok lang... Naghihiwa pa lang naman ako." Sabi ko dito and he just nod and then for a few minutes. He kept on just observing me hanggang sa paggigisa.

"So what do you wanna know about them?" Panimula kong saad kasi naiilang na ako sa pagtitig nya. Maybe because nung mga panahong nagluluto akong pagkain madalas hindi naman sya nakaharap sa akin at busy sya sa sarili nyang mundo and forgot that I even exist. What a sad memory...

"The normal things obviously I know what is Aurora's allergy. What about the boys? May sakit ba sila or anything? Are they afraid of something? What are they're likes and dislikes? What are they're favorite movies? As individual persons what are their characteristics..." I raise my hands infront of him t stop him for a second.

You Change Me  (#Wattys2016)Where stories live. Discover now