You Change Me (#Wattys2016)

Chapter 27

  PHOENIX'S POV

I immediately call my attorney which is my friend para mapagusapan ang issues ko about sa mga bata. Hindi ako makapaniwalang may tatlo na ako agad na anak. I almost faint when I heard that sweet little angel say "Mama" I guess base sa reaction ni Chance ay iyon ang unang beses nyang nadinig magsalita yung bata. Gosh... She have an angelic voice. I really can't believe it.

"So the reason she left without telling you that you had a kid or kids in this matter is because your abusing her physically?" I just nodded because obviously alam na nanaman nya yung situation.

"Mate... I don't think we can win any case with this type of argument because obviously ikaw ang matatalo dahil dito. They can say the past incidents and obviously your sister might become a witness and you'll obviously lose. Maaari din nilang sabihin na baka sakatan mo lang din ang mga bata. And at the same time we can't say na kaya mo sya nasasaktan issinisisi mo syasa pagkawala ng mama mo na infact is an accident and is judged by the court and proven that she is saved by your mom... From him..." Sabi ni Kirk. I cringed about the idea of remembering him. He's a wolf hiding on a sheep's clothing and I regret even coming close to him.

"Can we do anything? I mean I want to be a part of my childrens lives its been four years that they never even met a father figure in their lives. I don't want them to miss more." Sabi ko and he just sighed.

"Why don't you talk to her hmm? Without anger... Without madness? Just pure talk. Eversince she became your wife... Hindi mo na sya nakakausap tulad ng mga bata pa kayo... According din naman sa law ay hnd mo makukuha ang mga bata dahil dapat nasa ina sila hanggang 8 years old. Also sila pa magdedecide kung sino sasama ang bata." Tumango naman ako sa sinasabi nito dahil alam ko namang wala talaga akong panama sa batas dito. I don't want to make my children go to a court at a young age and take them away from their mother.

"Wala na bang iba pang paraan?" Sabi ko dito. He just looked at me in the eye.

"Since both of you are still legally married... You can just take them home. Tell her that she can only see the kids if sumama sya sa inyo at doon na ulit sya titira sa bahay nyong magasawa." Didn't know that Kirk can come up something this devilish even if he's a lawyer.

"Thanks mate. Gonna call you when its done." Sabi ko dito at nakipagkamay at nag bro hug pa kami at ako na ang naunang umalis papunta sa hospital where Blake is confined.

CHANCE'S POV

Hindi ako makapaniwala na ilang taon na din ang nakakaraan pero wala man lang nagbago sa pagkakaayos ng mga gamit sa bahay na ito.

Yup... Napilitan akong bumalik sa puder nito matapos ang paguusap namin noon about sa pagkuha nya sa mga bata.

Flashback...

Nakauwi na ang mga bata sa bahay ni Jen, kahit ayaw nilang mawalay kay Blake ay kailangan na nilang umuwi. Buti na lang din nadilat na ni Blake ang mga mata nito kaya naman nakita na nya agad ang mga kapatid nya bago sila umuwi kaya lang dala na din daw ng mga gamot ay nakatulog na ulit ito ngayon...

Tok... Tok...

Napatingin ako sa pinto at nakita kong papasok si Phoenix...

"Nagising na ba sya?" Sabi nito. Kahit naiilang ay tumango na lang ako. Naramdaman kong naglakad ito palapit sa amin kaya mas lalong kinabahan ako sa presensya nya.

"Can we talk outside?" Mas lalong bumilis ang pintig ng puso ko dahil sa sinabi nito. Naalala ko ang huli naming paguusap kaya naman kahit ayokong sumama sa kanya ay tumango naman ako. Inayos ko lang ang kumot ni Blake at lumabas kaming veranda. Mayroon kasing ganito ng kinuha ni Phoenix ang kwarto.

Maingat kong isinara ang pinto. Para kung sakaling magkakasagutan man kami, hindi madidinig ni Blake at magigising pa sya.

"I know you dont wanna be separated from the kids right?" Sabi nito.
"Oo..." Mahina pero may diin kong tugon. Hindi ko hahayaan na makuha nya ang mga bata.
"I see... I'm giving you an option chance. Take it or leave it." Sabi nito at kahit alam kong hindi ko magugutuhan ang sasabihin nito...

"A... Ano yun phoenix?" Sabi ko.

"Titira na ulit kayo sa bahay ko at ipapakilala mo na ako bilang ama ng mga bata. Kung ayaw mong tanggapin ang sinasabi ko, maari ka naman makipagusap pa sa lawyer ko kung anong hakbang ang gagawin mo." Parang pinipiga ang puso ko sa mga sinabi nito. Ilalayo nya pa din ang mga bata sa akin... At sa bahay nya? Doon ba? Madaming masasakit na alala ang nandodoon sa bahay nayon, makakaya ko bang bumalik pa doon.

"Wala naman akong iba pang mapagpipilian hindi ba Phoenix?" Alam ko naman iyon. Tanging iling lang ang naisagot nito sa akin. Hindi ko na kaya pang makipagtalonsa kanya dahil unang una sa lahat ay pagod ako sa pagbabantay kay Blake at masakit man ay kahit kailang ay hindi ko kayang ibigay sa kanila ang pepedeng maibigay ni Phoenix.

"Naiintindihan ko. Wala na akong magagwa pa. Pero tandaan mo Phoenix... Okay lang sa akin kung ako lang ang sasaktan mo... Pero oras na dumating sa puntong pati mga anak ko ay sasaktan mo... Sa kahit anong paraan... Hindi mo na kami makikita pang muli.... Pangako ko yan."

End of Flashback

Masakit man maalala ang mga nangyari sa bahay na ito. Ay tatanggalin ko iyon dahil mapapalitan naman siguro iyon ng mga alala na kasama ko sina Blaze, Blake at Aurora. Sapat na iyon para sa akin. Nakita kong may lumabas na dalawang katulong at dali dali nilang kinuha ang mga bagahe namin. Lalapit na sana ako para tulungan sila pero hinaglit ni Phoenix ang braso ko.

"Let them." Sabi nito kahit gusto kong pumiglas ay hindi ko magawa sa kapit nito sa akin. Kaya hinayaan ko na lamang ang mga ito at pinagmasdan hanggang sa pagakyat nila sa taas.

"Come on." Sabi nito na hindi binibitawan ang braso ko  nagpatangay na lamang ako dahil wala din naman akong magagawa.

Umakyat kaming second floor at naglakad sa pasilio. Patungo sa mga kwarto... Hidni ko alam kung bakit hanggang ngayon, ang pasiliong puno ng mga pictures namin dati ay nakasabit pa din dito... Hindi ko maiwasang titigan na lang ang likod nito. Ano kayang nasa isip nya?

"This... Will be the room for the kids..." Sabi nito... Naaalala ko dati ay storage room lang ito. Pero mukhang pinaayos nya.

Pagkabukas nya dito ay hindi ko alam pero parang may humaplos sa puso ko... Simple lamang ang kulay ng kwarto cream lang na may mga patterns sa wall... Pero ang mga kama ay iba iba ang itsura... May 2 na hugus sasakyan na magkaibang design and the other one is like a princess bed... May parang net pa sa taas nito... Madaming ding mga laruan na nakatabi sa isang baul sa bawat dulo ng kama nila. Matutuwa silang tatlo sa bago nilang kwarto...

"Do you think they will like it?" Nahimigan kong parang hindi sya sure sa itsura ng gawa nya sa kwarto.
"They'll love it.... Para san yung mga pinto?" Sabi ko... Naaalala ko wala naman ganyan noon.

"Oh... The first room beside the door are the walk in closet andyan na din yung bathroom... Then the other room si for the kids play room. Connected yan sa sala sa labas." Hmm... Tumango na lang ako at lihim na napangiti. Kahit hindi pa sya kilala ng mga bata ay alam kong mamahalin sya ng mga ito.

"Let's go." Sabi nito sabay haltak nanaman sa akin.

"San na tayo pupunta?" Sabi ko dito.

"Of course to  OUR bedroom... Wala ka namang iba pang tutulugan hindi ba?"

PAKTAY

🍪🍪🍪🍪🍪🍪🍪🍪🍪🍪

Author's note

Alam ko pong napakatagal ko ng pong hindi naguupdate. Aware po ako doon. Sorry po dahil naging busy po ako. Mas importante pa rin po ang studies kaya po nagfocus ako doon. But since matatapos na ang hell week namin. Baka sakali pong makapagupdate na po ako.

Not only that! Since malapit na din ang birthday ko 🎂 ay maguupdate din po ako doon ng mga ilang chapters (maybe) hahaha pati na din sa isa ko pang story.

Thank you po sa patuloy na pagintindi at pagsubaybay. Pati na din po sa mga nagcocomment. Thank you po sa pagintindi. 🙇 labyah! ~ Ms. A