Sweet Serial Killer

part 25

Σταματάω ότι κάνω και συγκεντρώνομαι στην κατάσταση που βρίσκομαι.

Είμαι σε ένα σπίτι με έναν δολοφόνο που δεν με έχει σκοτώσει για κάποιο λόγο. Σε ποιον να το πω και ποιος να με πιστέψει.

Ψάχνω τα παλιά και σκονισμένα συρτάρια μήπως βρώ κάτι έστω και το κλειδί.

Όλες οι προσπάθειες μου είναι μάταιες. Τα παρατάω όλα και κάθομαι το κρεβάτι.

________________________

Η ώρα έχει περάσει, σίγουρα είναι απόγευμα και πεινάω σαν λύκος.

Ακούω το κλειδί στην πόρτα να ξεκλειδώνει και ανοίγει την πόρτα εκείνος με μια σακούλα στο χέρι.

Κλείνει την πόρτα απο πίσω του, έρχεται κοντά μου και μου αφήνει την σακούλα δίπλα μου.

Ανοίγω την σακούλα και κοιτάω την περιέχει. Δυο μπουκάλια νερό, σοκολάτες και σνακ. Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται πάντως. Ανοίγω με μανία ενα σνακ και αρχίζω να τρώω.

Εκείνος πάει και κάθεται απέναντι μου.

"Ευχαριστώ." Του ψελιζω.

Πίνω νερό και πλέον ευχαριστημένη αφήνω την σακούλα πιο δίπλα.

"Θα μου πεις τι θέλεις απο εμένα?" Τον ρωτάω.

"Με φοβάσαι?"

"Όχι." Του απαντάω.

"Θα έπρεπε." Σηκώνεται, ανοίγει την πόρτα και μου κάνει νόημα να φύγω.

"Φύγε." Λέει ψυχρά.

Θέλω να φύγω αλλά είναι κάτι που με κρατάει εδώ.

Βγαίνω έξω και τρέχω χωρίς να ξέρω που πηγαίνω.

Έχω απομακρυνθεί πάρα πολύ απο το σπίτι. Ξαφνικά ακούω ομιλίες και πλησιάζω εκεί.

Ένα ζευγάρι με κοιτάει και φρικάρει. Είχα ξεχάσει ότι τα ρούχα μου είναι μέσα στα αίματα.

"Σας παρακαλώ μην τρομάζετε! Θέλω να βγω στον δρόμο." Λέω και μου δείχνουν να πάω ευθεία.

Περπατάω εδώ και δέκα λεπτά μέχρι που βγαίνω στον δρόμο. Ευτυχώς που δεν με βλέπει κανείς. Γαμωτο δεν ξέρω που βρίσκομαι! Βλέπω σε ποια οδό βρίσκομαι και διαπιστώνω οτι είμαι κάτι στενά πριν απο το σπίτι. Αλλά δεν μπορώ να κυκλοφορισω έτσι με τα αίματα. Κοιτάω γύρω μου και βλέπω σε ένα σπίτι οτι έχουν βάλει ρούχα για να στεγνώσουν. Παίρνω μια μπλούζα και ένα παντελόνι, βγάζω τα δικά μου και τα φοράω.

Πρέπει να πετάξω τα ρούχα μου. Αν πάω σπίτι και τα δούνε οι γονείς μου την έχω βάψει! Πετάω τα ρούχα στα σκουπίδια και περπατάω για το σπίτι μου.