The Next Devil (S1-3)

Κεφάλαιο 2

13 Ιουλίου τα 18α γενέθλια μου και πως θα τα περάσω φέτος; Με βλέπω να καθαρίζω πιάτα μέχρι αύριο. Τι να ζητούσε κανείς στα γενέθλια του;
Ξυπνάω το πρωί φτιάχνω πρωινό για τον πατέρα μου και τον Lucas και ετοιμάζομαι να πάω στο «σχολείο» σχολείο λέμε τώρα απλά είμαστε 5-6 παιδιά και μια δασκάλα. Μετά το σχολείο παίρνω τον Lucas και πάμε σπίτι. Ο πατέρας μου όπως πάντα κοιμόταν, να τον βλέπεις πως είχε βρωμίσει όλο το σπίτι και έλειπα μόνο τέσσερις ώρες.

Ξεκίνησα λοιπόν να καθαρίζω μέχρι που ξύπνησε και πεινούσε όπως πάντα, δεν είχα άλλη επιλογή τι να κάνω λοιπόν. Βρήκα κάτι κονσέρβες, ψωμί και ότι άλλο βρήκα και έφτιαξα φαγητό. Το απόγευμα ο πατέρας μου έφυγε, πήγε πάλι να τα πιεί στο μπαράκι λίγο πιο κάτω από το σπίτι μας και ο Lucas πήγε με τον φίλο του τον Michael να παίξουν. Εγώ πάλι σπίτι μόνη κανένας δεν θυμήθηκε τα γενέθλια μου και ούτε που με ένοιαζε έχω μάθει να μην περιμένω πολλά από την ζωή. Γι' αυτό πήρα λίγο ψωμί που περίσσεψε και έβαλα ένα κεράκι, άναψα το κεράκι και κοίταξα τι ώρα είναι για να προλάβω να φτιάξω βραδινό. Ήταν 20:00 είχε βγεί ήδη και φεγγάρι έξω, πανσέληνος. Παίρνω το ψωμί-τούρτα ανοίγω την πόρτα και κάθομαι στο πεζούλι του σπιτιού μου ίσα-ίσα για να βλέπω το φεγγάρι.

Έπρεπε να βιαστώ σε λίγο θα ερχόταν και ο πατέρας μου και αν δεν είχα φτιάξει φαγητό δεν θα με έσωζε τίποτα πια. Σβήνω το κεράκι μου και κάνω μια ευχή βέβαια δεν πιστεύω στις ευχές και σε αυτά έχω χάσει κάθε ελπίδα πια. Τρώω λίγο από το ψωμί και πάω να ετοιμάσω φαγητό.
Καθώς έψαχνα το ντουλάπι ζαλίστηκα, πάω στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου αλλά αυτό με έκανε να νιώσω χειρότερα. Κοίταξα το κολιέ της μαμάς μου.

Άρχισε να γυαλίζει, πολύ παράξενο, άρχισα να πονάω σε όλο μου το σώμα κυρίως στο κεφάλι. Το δέρμα μου είχε γίνει πιο άσπρο από συνήθως, τα νύχια μου μεγάλωσαν και οι φλέβες μου είχαν γίνει μαύρες και είχαν γεμίσει όλο μου το σώμα. Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη δεν ήξερα τι μου συνέβαινε και πήγαινα να τρελαθώ. Ο πόνος ήταν αβάστακτος τα μάτια μου έγιναν κίτρινα και πολύ φωτεινά, τα δόντια μου έγιναν πιο μεγάλα, σαν να ήμουν βρικόλακας,
μέχρι που άρχισα να πιστεύω ότι μπορεί και να ήμουν. Έκανα τρελές σκέψεις στο κεφάλι μου εκείνη την ώρα, που δεν κατάλαβα ότι τα μαλλιά μου άρχιζαν να ασπρίζουν. Ούρλιαξα από τον πόνο και φώναξα δυνατά:

"ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙΙΙ;"

Δεν άντεχα άλλο είχα πλημμυριστεί από συναισθήματα, λύπης, θυμού και άρχισα να κλαίω σταδιακά αλλά έπρεπε να το παλέψω. Το κεφάλι μου με πονούσε παρά πολύ μέχρι που είδα κάτι να ξεπροβάλλει. Ήταν δύο μαύρα κέρατα λες και ήμουν ταύρος ή κάτι τέτοιο είχα φρικάρει μέχρι που λιποθύμησα. Όταν ξύπνησα ένιωθα πιο βαριά σηκώνομαι και κοιτάζομαι στον καθρέφτη και είδα δυο μεγάλα μαύρα φτερά να ξεπροβάλλουν από την πλάτη μου και το κολιέ μου δεν είχε σταματήσει να γυαλίζει. Τα μαλλιά μου ήταν κάτασπρα, είχα κίτρινα μάτια, μεγάλα δόντια και νύχια, μαύρες φλέβες παντού και τρόμαζα που με έβλεπα έτσι. Ξαφνικά άκουσα μια δυνατή φωνή.

"Ginnifer που είσαι πάλι άχρηστο κορίτσι που είναι το φαγητό μου;"

Ήταν ο πατέρας μου. Ωχ τι θα κάνω τώρα;