SEN BENİMSİN ⚠Kısa Bir Ara Verildi.⚠

24. Davet

@ 25differentt_girlll 'e ithafen

Canan okula gitmek için hazırlanmıştı. Tam kapıdan çıkarken babasının sesini duyunca durdu.

-Canan!
-Efendim baba!
-Bir dakika gelir misin?

Canan, bunun üzerine babasının yanına gitti. Babası kahvaltısını yapmış. Kahvesini yudumlayıp gazetesini okuyordu.

-Seni dinliyorum baba.
-Arkadaşın Ezgi'nin ailesiyle yemek yemeyi kararlaştırmıştık.
-Evet. Müsait bir zaman geleceklerdi.
-Eğer müsaitseler bu cuma yemeğe gelsinler. Çünkü bu haftadan sonra yoğun bir iş temposuna gireceğim. O yüzden başka zaman biz müsait olmayacağız.
-Anladım baba. Ben Ezgi'yle konuşurum. Durumu ailesine anlatır. Uygunsalar bu cuma gelirler.
-Tamam prensesim.
-Neyse baba. Ben çıkıyorum. Derse kalacağım yoksa.
-Tamam güzel kızım.

Canan çıkmadan önce babasını yanağından öpüp gülümseyerek bakarak babasına veda etti. Babası da aynı şekilde karşılık verdi.

Canan bahçe kapısından çıkarken Burak da arabasıyla gelip onun yanında durdu. Canan arabaya binince tekrar yola çıktılar.

-Günaydın canım!
-Günaydın Burak'cım.
-Ne oldu? Çok mutlu görünüyorsun.
-Evet. Neden mutlu olmayım? Sen varsın. Arkadaşlarım var. Ve beni çok seven ailem varken neden üzgün olayım ki.
-Haklısın da. Bir şey mi oldu, diye dedim.
-Yok olmadı. Ama her şey yolunda gidiyor. O yüzden mutluyum.
-Güzel o zaman. Çünkü seni gülerken görmek beni de mutlu ediyor.
-O yüzden mutluluğumu sana anlatıyorum ki daha da artsın sende mutlu ol. Hep mutlu olalım.

Burak, Canan'ı böyle mutlu görünce mutlu olmuştu. O kadar olaydan sonra her şey normale dönüyordu. Ve her şey çok iyi gidiyordu.

Canan birden başını ona çevirip,

-Bu sabah ne oldu biliyor musun?
-Hayır. Ne oldu?
-Hazırlandım. Tam çıkıyordum. Babam çağırdı. Ezgi'nin ailesiyle tanışma yemeği yiyecektik ya o yüzden. Bu haftadan sonra babamın işleri çok yoğun olacağı için yemek konusunu bu haftaiçi yapmak istiyordu. Bu hafta cuma Ezgi'nin ailesini yemeğe çağıracağız. Tabi müsaitseler.
-Seni bu kadar mutlu eden şey bu mu yoksa?
-Aslında evet.
-Neden? Basit bir yemek sonuçta.
-Senin için öyle benim için değil. Çünkü ilk kez dosttan öte kardeş gibi sevdiğim birisini buldum. Ve o yüzden ailem de ilk kez bir arkadaşımın ailesiyle birlikte yemek yiyecekler. Bu benim için ilk o yüzden hem heyecanlıyım hem mutluyum.
-Anlıyorum seni. Bu çok iyi bir şey senin için.
-Tabi ki de evet.

İkisi de bunun üzerine güldüler. Çok geçmeden okulun bahçesine giriş yapmışlardı. Burak arabayı park edince birlikte inip kantine doğru gittiler. Kantine girdikleri zaman Emir ve Ezgi'yi konuşurken gördüler. Onların yanına gidip oturdular.

-Günaydın!
-Günaydın!

Bunu anlaşmış gibi aynı anda söylemişlerdi. Bunu üzerine birbirlerine bakıp güldüler. Canan'ın aklına sabah babasının dedikleri aklına gelmişti.

-Ezgi.
-Efendim canım.
-Bu sabah babamla tanışma yemeği konusunu konuştuk.
-Evet. Bir şey mi oldu yoksa?
-Hayır, hayır! Bu haftadan sonra babamçok yoğun bir iş temposuna girecek. O yüzden babam yemeği bu cuma yapalım, dedi. Tabi müsaitseniz.
-Anladım canım. Bekle ben bunu babama sorayım bir.
-Tamam canım.

Ezgi telefonunu çıkarıp babasını aradı.

-Efendim kızım.
-Müsait misin baba?
-Evet. Seni dinliyorum. Bir şey mi oldu yoksa?
-Hayır baba! Bir şey olmadı. Canan'la konuştuk şimdi. Ailesiyle tanışma yemeği yiyecektik ya.
-Bir sorun mu çıktı?
-Sayılır. Canan'ın babasının işleri önümüzdeki hafta çok yoğun olacakmış. O yüzden tanışma yemeğini bu hafta cuma yapalım. Ezgi'nin ailesi müsaitseler, demiş.
-Anladım. Sorun değil. İyi olur aslında. Biliyorsun. Bir iş gezisine çıkma ihtimalim var. Hazır bu hafta rahatken yemek işini halledelim. Ayıp olmasın. Söz verdik sonuçta.
-Tamam baba. Bu cuma olabilir yani.
-Evet. Olabilir. Sorun değil.
-Tamam. Ben Canan'a söylüyorum o zaman.
-Tamam kızım.
-Tamam babacım. Ben seni tutmayım o zaman.
-Tamam prensesim. Görüşürüz. İyi dersler.
-Sağol babacım. Görüşürüz. İyi çalışmalar.