51: Company

5.9K 136 2
                                    

GENEVA's POV

Nakatulala ako sa bahay at tinitingnan ang apat na sulok nito. Hindi ko man akalain na sa loob ng maging 2 buwan ay nakagawian at nasanay na akong dito umuwi, matulog at kumain lalo na't kasama siya.

Ang bahay na ito, hindi mo man siya masasabing ito ang pinapangarap kong bahay ngunit kontento na ako dito dahil sa bahay na ito, unang nagkaroon ako ng pamilya. I have my baby and Miguel. Pero bakit ngayon, parang nakikita ko lang siyang isang napakalaking imahinasyon- dahil ang totoo, hindi ako nababagay umuwi rito at manirahan dito.

He planned all things. Pero hindi naman ako galit dahil sa mga plano niya. We had our reasons why we met that night: I was eager to get pregnant while he, he was eager to get someone pregnant para hindi matuloy ang kasal nila ni Brenna- what the fucking hurt is: kung pipiliin niya ako mawawala sa kanya ang kompanya.

I don't want him choosing two things very important- even if one thing is for sure: if he's forced by his grand to marry Brenna: I can't even accept the idea that he is marrying someone else not me.

I gasped at sinubsub ang aking mga kamay sa aking mukha at nagbuhos ng iyak. Nagdesisyon akong hindi na magluto ng hapunan- wala na akong gana. Ang gusto ko na lang ay matulog at ayokong makausap siya ngayon.

That I decided na hindi nalang umuwi dito at doon na matulog kina Zach but hindi ko gustong mag-alala siya. Ayokong dumating siya sa bahay na wala ako.

Narinig kong dumting na ang kanyang sasakyan.

Minabuti kong tumalikod sa pagkakahiga para isipin niyang natutulog ako dahil ayaw ko munang makipag-usap sa kanya. Maya-maya ay narinig kong pagbugkas ng main door at ang padyak nang kanyang mga paa kaya mabilis akong pumikit dahil alam kong didiretso siya rito.

Bumukas ang pinto ng aking kwarto at saglit lang ay nasa paanan ko na siya. Nakatalikod ako kaya di ko siya nakikita.

Hinapo niya ang aking buhok.

"Geneva?"

Wala siyang narinig mula sa akin. Kaya nagbuntung-hininga siya.

"Gev, I don't wan to hurt you, I didn't force you to marry me because that was a part of my plan. But I did that because I really love you."

Narinig ko siyang nagconfront kahit inaakala niyang natutulog ako.

"I am sorry for not telling you now that the main reason for hiring you as a babymaker was that I really thought, it could solve all problems na akala ko rin ay hindi na ako maipapakasal kay Brenna, but when you came- I thought of changing everything that I .. I could lost anything even my company just not to lose you."

"Because what matters most for me now- is you and our family. That's all."

He kissed me on my forehead and walked away. I heard him opening the door and his footsteps going outside.

"Miguel." I softly called him.

He turned back and saw him in his sad face.

"You don't have to choose me. Importante sa iyo ang company right?"

Bago siya sumagot ay bumalik siya at tumabi sa akin. He faced me like his telling me that : Geneva, you don't have to worry. Problem solved.

He smiled and touched my face softly.

"Honestly it is, but what more important to me is the baby and you."

I gasped and held his hands.

"You ran the company all your life." I said.

"Yeah. I did but that only mean na kailangan ko na siyang i give-up because now," he touched my face and pressed it slowly. I smiled. "because now, i have to run my family."

"Miguel."

"Shhh." pinigilan niya akong magsalita. "besides, I can make a one company if I want. My one company kahit alam kong hindi man siya kalaki at kayaman ng ngayon- I'll do my best to make it more that what I have now."

I leaned my face on his shoulder and feel comfy.

"You are my everything Geneva. So please don't ever never leave me."

I nodded and smiled at him.

"I will not."


Geneva- The BabyMakerWhere stories live. Discover now