Geneva- The BabyMaker

39: 1st Day

GENEVA's POV

Maluha-luha akong nagpaalam sa aking ama na ganoon rin sa kung ano ang nararamdaman ko. The idea of leaving her alone breaks my heart, sabi ko nga sa kanya na hindi ko na lang itutuloy ang pagtanggap ko sa sabi ni Miguel, but he went mad. Gusto niya raw na makitang magkapamilya na ako.

Huling niyakap ko siya habang pahid-pahid ko ang aking luha sa aking mga mata. Nakahanda na ang gamit kong nasa loob na ng kotse ni Miguel. Pareho kaming tatlong nakatayo at magkaharap sa isa't-isa.

"Gev, you don't have to worry about me. I am so fine and tsaka kasama ko naman si Manang Fe mo, she'll take care of everything." - sabi nito sa akin mula sa pagkakayap.

Pumanhik ako. "Basta, medicines are on time right Papa."

Tumango ito. "Paano ko ba malilimutan yan? You kept on reminding me as always." sabay itong lumingon kay Miguel. "Take care of my girl Miguel, she's all that I have."

Ngumisi ang kausap ni Papa ng konti. "I will Senior."

Maya- maya ay mabilis kaming naglaho sa tapat ng aming mansion.

Hindi ko man gustong mawalay sa bahay at ni Papa ay kailangan kong harapin na magiging mommy na ako at siguro ay magkakapamilya na. I've been living there for the 26 years of my life at doon ko naranasan ang lahat ng mga pangyayari ko sa buhay.

The house is a part of my life and journey. As I grow up, same as the house too.

Gawi ng aking mga mata ang sa labas ng kotseng dinadaanan namin.

"Are you okay?" - tanong niya.

Matipid na ngiti ang ginawa ko. "Yeah, I think. I dunno."

Sa hindi inaasahan ay mabilis niyang nahawakan at napisil ang aking kamay. "Trust me Gev, I won't do stupid things."

Huminga ako ng malalim a tinitigan siya. Honestly, I saw him as one of those bastards guy who I really don't want to be with, arrogant and all. I can't even imagine how my mind blackmailed me for saying yes of living together with him.

Besides, the fact is kailangan ko siya.

Kailangan ko siya because hindi ko pala kayang walang ama ang batang dinadala ko, ayaw kong maging pareho kami ng baby na kulang sa aruga ng isang magulang.

Yeah, marriage for me isn't what matters but the complete family is more important and that is what I am going to have.

Ilang matagal na minuto ay natapat na kami kung saan nakatirik ang bahay na sinasabi nito. It is a bungalow, it is just what I want the house to be. Simple and peaceful, like just what I requested on him. Besides, ayoko ng medyo malaki, I don't want to feel na parang kami lang dalawang tao ang titira.

Bago pa kami makababa ay tinanong ko siya habang busy na busy siya sa pagkuha sa mga gamit ko sa likod.

"Does your grand know all these?"-

"No."

"What if?"

Mabilis siyang nakasagot. "Leave all things to me Gev."

Hindi ko na siya sinagot pa, instead ay nakitulong nalang ako sa kanyang maghakot, but the light things. Ayoko kung maging pabigat na rin sa kanya.

Nang makapasok sa loob ay mas-lalo pa akong humanga.

The house is small as you watched it outside but the inside, malaking-malaki ito. May mga gamit na ito at mga appliances, semi-furnished. If you are going to open the door from the outside, unang bubungad sa iyo ang mga bookshelves na nakapaskil sa wall.

"I asked Zach last night, she told me you like books." he mentioned.

Anong saya ang tumalon sa puso ko. Seriously, he asked that to Zach. Nakakakilig naman.

"But you don't have to do this." - nahihiya kong sabi.

"I wanted, tsaka I don't want you to feel not at home, kaya sinadya ko talaga yan." - he added at seryosong tinitigan ako.

"Thanks. Okay, for a change, I'll be cooking our dinner later." sabi ko sa kanya.

Halatang di siya makapaniwala. "You do cook?"

"I'll try?"- di siguradong sabi ko.