Geneva- The BabyMaker

1: His Wish

GENEVA's POV

Inaamoy at dinaramdam ang malamig ng simoy na hangin sa veranda. Gustong-gusto ko talagang magtambay rito dahil kahit paano ay gusto kong makalimutan ang mga problemang mayroon ako ngayon at isa na sa mga ito ay ang lumulubhang sakit ng Papa ko. Hindi sa wala kaming maipagamot.

We are indeed a rich one. Middle class. We can have whatever we want and we can do whatever we wanted to do. Isa lang ang di namin kayang gawin- ang pawalain ang sakit ng Papa na matagal na rin niyang iniinda simula pa lang.

I wanted to spend more time with him because he is my life. My dad is my everything. He is all I have in my life kaya wala ng kwenta ang buhay ko kung mawawala lang ito. He is the best father in the world and most important person in my life.

Then, suddenly nagbalik-tanaw ang mga nagyaring conversation naming dalawa kagabi, which never let me slept last night.

Because it horrified me.

===

"Yes papa?"

Nakapasok na ako sa silid nito. Una kong nakita ang matanda na nakahiga sa kama at umuubo pa ng konti. Nag-aalala ako talaga rito. Gumalaw ito at gustong umupo sa kama kaya dali-dali kong tinulungan ito ng makaupo.

"Salamat anak. Are you busy baka may kailangan kang gawin sa room mo?" nagmamadaling tanong nito sa akin na halos ay din na kinakaya ang pinapakawalan nitong ubo.

Umiling ako at ngumiti ng kampante. "I don't have many, just a few that needs to be done. Pero okay lang as long as makausap ko kayo. So what do you want to tell me?" hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa sa kanya.

Agad niyang inabot ang aking mga kamay at pinisil ito ng mahina. "I know pabigat na ako sa iyo and I am so sorry for that, kaya nga masyado kanang stress at lublob sa trabaho dahil sa iyo naiwan ang lahat."

"Pa, okay lang po ako and I am not stress, I love my work. I love serving you" malambing at sweet kung sagot sa kanya.

Agad naman itong ngumiti at huminga ng malalim. Ang sarap nitong makitang nakangiti. Simula noong mawala ang mama ko- may isang ngiti siyang gusto kong gawin nito pero hanggang ngayon di pa rin nito magawa. My Mom's death was a very sudden to us. Hindi namin kinaya ang nangyari dito lalong-lalo na ang papa.

Kaya noon, my dad didn't stop working para lang maibigay sa akin ang mga bagay na kailangan ko. But even if he went home late na at pagod, he still read me books like what my mom always did. He cooked foods of our breakfast and packed my lunch too. He even helped me how to choose clothes and girly stuffs which will be suitable for me.

He never made me felt that, dalawa na lang kami because my dad doubled his role in my life- to be a mom and to be a dad and without my surprise, he did well. He became well on this parental profession and he's an expertise now.

Hanggang sa magkasakit ito, dahil sa stress kaya ako naman ang magsisilbi rito. It is now my to time para makabawi sa lahat ng mga ginawa nito para sa aming dalawa. All I really wanted is to see his face happy.

"So what do you want to tell me?" –

Napansin kong huminga ito ng malalim. May problem ba ito? That is his way para malaman ko kung may problem ito o kaya ay may di kaya siyang sabihin sa akin. Alam na alam ko na ang ugali niya. I've been with him to all the times of my life and his life kaya wala na itong maitatago sa akin.

I know what he's likes and dislikes, same as his will and not.

"May masakit po ba sa inyo, I will call your doctor Asap." Tanong ko naman nito nang hindi siya makasagot.

Hindi niya magawang tumingin sa akin, instead he lets my head lean on his shoulder and all I hear is the beating of his heart. May problema talaga ito at di ko gusto na sinasarinlan lang niya dahil makaapekto ito sa kanyang sakit. Makakalala lang ito.

"What is happening papa?" – naluluha na ako. Ganito ang mga nasa movies right, like pag malapit na mamamatay ang isang tao ay nagpapakita ito ng mga unsual things o mga may sinasabing nakakakikilabot.

Hinaplos niya ang aking mahabang buhok at sinuklay ito gamit ang kanyang kuko. "Do you think it is now time for you to get married Gev?"

Lumuwa ang mga mata ko sa sinabi niya. He wanted me to get married? Like, seriously, he means it? I mean I was in shock dahil ngayon lang talaga niya na topic ang ito. Because when I was young, he kept on telling me na : GENEVA, BAWAL PA BOYFRIEND OKAY? and even when I was on my 2nd year of college, his reminder was still on me- attached and never been broken.

"But, I am still young Papa, I am still 24 and all I have to do is to serve you and the company, wala pa akong panahon sa mga kasal papa. I am not yet ready" – paliwanag ko.

I don't want to get married because if I do, I will leave him- and that isn't my decision- his. Because may-asawa na ako at kailangan ko ng mangibang-bahay na hindi ko talaga gusto tsaka di pa ako ready at ayaw ko pa talaga.

"The truth is Geneva, I want to see my grandson or granddaughter before I die" – he continued.

I objected. "Pero papa ayaw ko pa po talagang mag-asawa."

Kinapa ulit nito ang kanyang mga kamay at tumingin sa kanya ng diretso. "I don't know when will I end, kahit sa ganitong huling kahilingan ko anak ay sana mapagbigyan mo ako. I want to see my bloodline"

Malungkot ako na tumingin sa kanya. Paano ko gagawin ang hinihiling niya kung ayaw ng puso ko. Pero gusto ko siyang maging masaya at alam kong sa ganitong paraan niya ang magpapasaya sa kanya.

"Please" –

Hindi na ako nagsalita. Ang tanging magagawa ko na lang ay tumango para sa ikakabuti niya. Kaya ngayon, di ko alam kung ano ang gagawin ko? Paano ako magsisimula sa isang kahilingang ang hirap gawin? Paano ako mabubuntis kung wala namang lalaki na nagmamahal sa akin?

Paano ko siya bibigyan ng apo?