53: Decisions

6.7K 139 2
                                    

GENEVA's POV

Isang malakas na sampal ang iginawad ko sa kanyang pisngi habang sinusubukan niya akong pigilan patungong kwarto. I directly flew back here in the house pagkatapos kong malaman ang lahat. I decided to leave him.

The idea that that Brenna was his before scared me. Hindi naman pala ako ang nagmamay-ari sa kanya eh- siya ang nauna. Nakihati lang ako. She still loves him. Kaya ang sakit sa part mo na ang taong ikakasal pala niya noon ay ang taong minahal niya ng sobra noon.

"You don't nee to explain Miguel. What I've heard were enough" hindi ko alam na sinundan niya pala ako kaya heto siya ngayon.

"Enough of what Geneva?" he asked curiously. "No. you are not leaving me."

He hugged me tight that I can't even breath. Nasapo na rin sa kanyang katawan ang lumulubo kong tiyan kaya mabilis na itinulak ko siya.

"Us is nothing now Miguel. This happening now is a fucking idea that we have to separate ways." I shouted at him na kaagad niyang ikinalapit sa akin.

Mabilis niya akong nahawakan sa kamay at hindi inaasahan ay lumuhod siya sa harapan ko at buhos ang mga luha.

He begged. "Please Geneva, don't leave me. Please. Please."

I cried upon seeing him kneeling. Hindi ko alam na sobra ko na pala siyang mahal ngayon na halos ay ramdan ko na rin ang sakit na wala na ring kwenta ang buhay ko kapag nawala siya sa akin. Na parang ayaw ko na ring harapin ang bukas kung wala na siya.

Kasi sobrang mahal ko na siya.

"Geneva please." he begged again and tenderly kissed my hand.

I watched him, calmed myself and asked him suddenly.

"Did you really love her that much? Did you even propose to her?" I know. I know that I shouldn't have asked these but all I want this time is a clarification of all the things.

Ayaw kong magising sa umaga na ito pa rin ang dahilan kung bakit lumuluha ang aking mga mata. Dahil ayaw kong dalhin ang probemang ito araw-araw.

He nodded. Yeah, that damn nod of him explained everything and damn that how it fucking hurts. He? He even proposed to her. Feeling ko talaga ngayon ako ang pangalawa.

"But that was many years ago Geneva, that was nothing to me anymore."

I stared at his all instantly. I was so stupid of letting myself fell for this guy because it's so hard to take it back anymore. He's everything to me now and the baby.

"How much do you love me Miguel?" I asked him without a question.

He stood up and faced me seriously. He captured me with his eyes full of sincerity and loyalty. He embraced me with the love that I can obviously feel.

"I will make impossible be possible Geneva." he answered me.

"Marry me tomorrow then" my mouth uttered the words.

I don't care if mawala sa kanya ang kompanya niya- and I don't care if hindi na sila magkabati ng Lolo niya. I don't care on anything that against us because what matters to me anymore is him and my baby.

I know I am now feeling unfair but I can't lose him.

Not anymore.

"That fast? " tanong niya pero walang halong pagtataka.

"Yeah. That fast. I don't care if it just civil, as long as I am to own you Miguel."


Geneva- The BabyMakerNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ