S h y - ✔️

{Hoofdstuk 35}

P.o.v. Shy:

"I-inwijden?" vraag ik stotterend en zie Kenneth grijzen.
"Dankje Ryan" zegt hij, knipoogt en sleurt me mee het bos in.
"W-wat ben je van plan?" vraag ik met grote ogen.
"We gaan je inwijden" antwoord hij simpel.
"I-inwijden? W-wat bedoel j-je d-daar mee?" vraag ik.
"We gaan eens kijken wat dit vampiertje in zich heeft" antwoord hij en drukt een kus op mijn wang.

Hij loopt door een gespleten boom door, waarna een groot weiland tevoorschijn komt.
"En nu?" vraag ik, kijkend om me heen.
"We gaan naar een prooi zoeken" antwoord hij simpel.
Ik rol met mijn ogen en kijk zoekend om me heen.
"Ik ga zelf- ik ruik wat!" fluister ik en steek mijn neus in de lucht.

Voor ik het weet sta ik oog in oog met een hert.
"NEE KENNETH DIT WIL IK NIET!" schreeuw ik met tranen in mijn ogen.
Het beestje draait zijn hoofd en kijkt me schuin aan.
"Ga!" sis ik, maar hij blijft staan.
"GA GA GA!" schreeuw ik, maar voor het dier ook nog werkelijk de kans krijgt, om zich om te draaien, zet ik mijn tanden in zijn lichaampje.

Het beestje verslapt en zakt al snel genoeg in elkaar.
Met tranen in mijn ogen draai ik me om.
"Waarom kon ik mezelf niet beheersen?!" schreeuw ik.
Kenneth grijnst en komt op me af.
"Zie Shy, we hebben je het makkelijk gemaakt.
We wisten dat je dit niet zo snel toe zou laten"
"Wat niet?"
"Dieren doden" antwoord hij simpel.
"Daarom hebben we je een stukje geholpen" gaat hij verder en draait me om.
"Daar is je volgende slachtoffer" grijnst hij.
"Nee" fluister ik en ren op hem af.

Vlak voor het dier blijf ik stil staan.
"WAAROM EEN HAAS? IS DIT SERIEUS?" schreeuw ik, waarna het beestje zijn oren spitst.
"IK KAN DIT NIET!" schreeuw ik, voel mijn ogen branden, maar vecht er voor.

Je moet je niet zo makkelijk laten gaan, beheers jezelf.

Fluistert een stem in mijn hoofd. Ik neem een flinke hap lucht, waarna ik mijn ogen steeds minder voel branden.
"Ik ga dit niet doen!" zeg ik vastberaden, waarna ik me omdraai.
"Ik ga dit niet doen!" sis ik en kijk Kenneth diep in de ogen.
"Wat?" vraagt hij en trekt een wenkbrauw op.

"Ik ga geen dieren vermoorden, naast dat hert" zeg ik.
Hij kijkt me spottend aan en rent op me af.
Hij grijpt mijn keel vast en slingert me tegen een boom.
"Waag het!" sis ik naar hem, maar voor ik het weet, knal ik tegen een andere boom aan.
"Is dit wat je altijd doet? Zielig zijn en mensen verplichten iets te doen, wat ze niet willen, hè!" schreeuw ik.

Zijn diep rode ogen, worden als maar roder en roder.
Mijne daarin tegen, beginnen heel erg te branden.
"Ik ga niet doen wat jullie willen! Ik leef mijn eigen leven, doe de dingen die IK wil doen, die me niet VERPLICHT worden" ga ik verder, waarna hij op me afrent.
"En daar heb ik geen hulp voor nodig!" sis ik, waarna ik weer weg word gesmeten.

"EN NU IS HET GENOEG!" schreeuw ik, duw mijn handen naar voren, sluit mijn ogen en hoor een geschrokken kreet.
Ik open mijn ogen en kijk om me heen.
"W-wat?" vraag ik stotterend, kijkend om me heen.
Wat heb ik gedaan?

Alle bomen staan in de fik, waardoor ikzelf ben opgesloten.
"HELP!" schreeuw ik.
"IEMAND HELP!" schreeuw ik wanhopig, maar hoor niks.
"SHY?" schreeuwt iemand.
"HELP!" snik ik en zak door mijn knieën.
"Rustig aan, loop op mijn stem af"
"En dan? Dan loop ik weer in jullie val. Ik wil niet iets doen wat ik niet wil! BEGRIJP DAT DAN" schreeuw ik wanhopig.
"Shy, luister goed. Als je naar me toeloopt, mijn stem volgt, zal ik beloven je niks meer aan te doen wat je niet wil" zegt hij en ik hoor de wanhoop in zijn stem.

Ik knik, wat hij niet kan zien, en sta op.
"Ik kom, blijf praten" zeg ik en doe mijn handen wat voor mijn gezicht, om de rook tegen te houden.
"Ik zie niks!" schreeuw ik.
"Deze kant op" hoor ik Kenneth zijn vertrouwde stem.
"Blijf praten" verplicht ik hem.
"Hoe dan?"
"Gewoon blijven praten"
"Goed, mooi weertje vandaag of niet?"
"Slechtste zin ooit. Ik sta in een branden bos en dan vraag jij naar het weer?" zucht ik.

Ik hoor hem grinniken, waardoor ik mijn ogen rol.
"Kom nou maar gewoon en schiet op. Ik weet niet hoe lang die bomen nog recht overeind blijven staan"
"JA JA, IK KAN NIET SNELLER" schreeuw ik wanhopig en kijk zoekend om me heen.
"Kenneth?" vraag ik.
"KENNETH?" schreeuw ik, maar hoor niks.
"Juist, als je zo graag van me af wil, kan je het ook gewoon zeggen, dan verbrand ik mezelf wel" zucht ik, rollend met mijn ogen, waarna ik een hand op mijn schouder voel.

Van schrik zet ik eens stap achteruit.
"Het is goed" glimlacht Kenneth, die me in een knuffel trekt.
"Nee, het is niet goed. We staan in een bra-"
"We staan in een branden bos. Romantisch niet?" vraagt hij grijnzend en zet een stap dichterbij.
"Romantischer kan het niet" zucht ik.
Hij grinnikt en duwt me een klein stukje van hem af.
"Het kan altijd romantischer" grijnst hij en komt dichterbij.
"En hoe ga je dat doen?" vraag ik.
"Zo" antwoord hij simpel, voor hij zijn warme, zachte, volle lippen op de mijne drukt.