S h y - ✔️

{Hoofdstuk 8}

P.o.v. Shy:

Op school aangekomen, zet ik mijn fiets in de fietsenstalling en loop het gebouw in, waar een enthousiaste Caitlin me tegemoet komt. 'Wat is er?' vraag ik. 'Jij kent vast Mick wel, toch?' 'De Mick als in, hoort bij het groepje van Kenneth, is een badboy, slechte jongen, as-' 'Ja ja, dat is hem ja' 'Asociaal' maak ik mijn zin af, waardoor ze geïrriteerd zucht. 'Ja, die Mick' 'Oké, top dan weet ik wie het is. Wat is er met hem?' vraag ik dan maar, geen idee hebbend waar dit over zal gaan. 'Hij is betrapt' 'Hoe bedoel je 'betrapt'?' 'Nou, hij had net als elke avond een meisje mee en ze deden die dingen, je weet wel..' begint ze, waardoor ik knik. 'En toen kwam zijn moeder binnen' 'Is dat serieus?' vraag ik en trek een wenkbrauw op, waardoor ze in de lach schiet. 'Ja' zegt ze, proestend van het lachen. Ik zelf, begin dit inmiddels ook wel aardig grapig te vinden en lach mee. Dat is echt schamend als dat zou gebeuren..

We lopen de school verder in en komen bij ons lokaal. We lopen samen naar binnen en gaan in het midden zitten, wachtend op de lerares, die binnen een paar secondes al binnen is. Ligt het aan mij of is ze vroeg, want we zitten hier nog maar net een paar seconden. 'Caitlin' fluister ik en stoot haar aan. 'Ligt het aan mij of is de lerares vroeg?' 'Of wij zijn gewoon laat' antwoord ze schouderophalend, waardoor ik knik. Of course, dat was ook nog een optie.

'Shy, weet jij het antwoord?' vraagt de lerares. Ik kijk even in mijn boek en dan weer terug naar het bord, om daarna het goede antwoord te zeggen. De lerares knikt goedkeurend en gaat weer verder met vragen stellen, tot ze een naam noemt, die mijn aandacht trekt. Het is Kenneth. Kijken of er voor 1 keer wat nuttigs uit die jongen komt.

'Kenneth, wat is het antwoord?' vraagt de lerares voor de tweede keer. 'Ik weet het niet' zegt hij simpel, waardoor de lerares hem met opgetrokken wenkbrauw aankijkt. 'Je weet het niet? Heb je de vraag überhaupt wel gemaakt?' 'Nee mevrouw' antwoord hij en maakt het zichzelf comfortabel, om zijn voeten op de tafel te leggen. 'Hoe laat ben je uit?' 'Om 4 uur mevrouw, maar daarna heb ik belangrijke dingen te doen' 'Die zet je dan maar aan de kant, want je komt om 4 uur maar mooi terug, om na te blijven' zegt ze en snuift. 'Iemand die het antwoord wel weet?' vraagt ze en kijkt iedereen, 1 voor 1 aan, om vervolgens het goede antwoord te krijgen.

Na de les loop ik naar mijn kluisje, al pratend met Caitlin en word onderbroken in mijn gesprek door een gillende Demi. 'Wat is er?' zucht ik geïrriteerd. 'Hebben jullie het gehoord?' 'Wat?' 'Dat van Mick?' 'Oud nieuws, en ik dacht dat jij wel altijd met nieuw nieuws kwam' zucht ik, wat haar een wenkbrauw op laat trekken. 'Van wie heb je het dan?' 'Van Caitlin' zeg ik wijzend naar Caitlin, niet dat ze niet weet wie Caitlin is, maar tja ik wilde mijn hand even gebruiken. 'O' is haar antwoord, voor ze wegloopt.

'Pardon' klinkt er achter me, waardoor ik me omdraai. Kenneth kijkt me aan met een grijns, waardoor ik een wenkbrauw op trek. 'Wat is er?' 'Nou, ik dacht, omdat jij toch nooit wat te doen hebt na school, je wel met mij mee kan' 'Pardon?' vraag ik verbaasd. 'Ik heb na school heel veel dingen te doen' 'Wat dan?' 'Gaat je niks aan' zucht ik geïrriteerd. 'Noem 1 ding' zegt hij, waardoor ik hem een boze blik schenk. 'Huiswerk' is het droge antwoord, waar ik mee kom. 'En als je het niet erg vind, moet ik naar de volgende les. Kan ik er langs?' vraag ik liefjes.

Wat hij waarschijnlijk niet kon waarderen, want we zitten nu in de bezemkast en als ik iets niet fijn vind is het dat wel. Ik bedoel, altijd in van die verhalen of films gebeurt het op deze plek. EN IK BEN NOG TE JONG. Oké, ik ben misschien dan wel 17, maar dat betekend dat ik minderjarig ben en ik-

Ik word in mijn gedachtes gestopt, door Kenneth, die het lichtknopje heeft gevonden. 'Wat moet je?' vraag ik geïrriteerd. 'Mine' zegt hij, zonder op mij te antwoorden. 'Zeg, ik ben geen ding, wat betekend dat ik niet van jou ben' zucht ik, wat hem duivels laat lachen. 'Je bent van mij, ook al wil je van niet' 'Kenneth, doe niet zo absurd. Je kan niet ineens in een bezemkast gaan zeggen dat ik van jou ben, want ik ben en blijf van mezelf' zucht ik. Hij daarin tegen, vind van niet en duwt me tegen de muur op. 'Mine' zegt hij nog eens. 'Wat nou 'mine'? IK BEN NIET VAN JOU VERDOMME' schreeuw ik wanhopig, waardoor zijn gezicht betrekt. Het staat niet meer vriendelijk of met een grijns, maar boos, of woedend kan je het zelfs noemen.

'Shy, je bent van mij, ook al wil je van niet' zegt hij gevaarlijk laag en laat zijn ogen van kleur veranderen. Het zijn niet meer de mooie bruine ogen, maar ze zijn rood. Zo rood als vers bloed, en ik krijg er rillingen van. 'L-laat me los' zeg ik met een bibberende stem, waardoor hij een koud lachje laat horen en naar mijn hals kijkt. Hij komt dichterbij en strijkt met zijn hand langs mijn hals. 'Mine' herhaalt hij voor de zoveelste keer en begint met kusjes geven in mijn hals, waarvan ik huiver. 'S-stop' krijg ik er krakerig uit, maar hij gaat gewoon door. Op sommige plekjes begint hij te bijten, waardoor ik een kleine kreun niet kan onderdrukken. Hij grijnst tegen mijn huid en houd even later terug.

'Wij zijn nog niet klaar' is het laatste wat hij zegt, voor hij mij achterlaat in de bezemkast.