S h y - ✔️

{Hoofdstuk 32}

P.o.v. Shy:

Grijnzend kijkt Ryan me aan en laat zijn vinger richting de trekker glijden.
"Waag het" sis ik naar hem, maar hij doet het.
HIJ DOET HET!
"RYAN!" sis ik, als het pijltje mijn voorhoofd raakt.
Hij kijkt me grijnzend aan en richt dan zijn blik op het nerf pistool.
"Hmm, ik heb er nog 2" zegt hij en kijkt me bedenkelijk aan.

Ik begin te gillen en zet het op een rennen, maar hij komt al snel achter me aan.
"RYAN" gil ik.
"STOP" schreeuw ik.
"SHY" schreeuwt hij.
"STOP" gaat hij verder en ik voel dat hij grijnst.
"Kleuter" mompel ik, waarna ik een hoek om verdwijn.
Ik hoor voetstappen achter me, die steeds sneller gaan en voor ik het weet, staat hij voor me.

Hij kijkt me met een grijns aan en heft zijn nerf pistool op.
Hij richt hem op mij en zet zijn vinger op de trekker.
"Waag het" herhaal ik, maar weet allang wat hij van plan is.
Hij haalt de trekker over, waardoor ik mijn hand naar voren steek, om mijn hoofd te beschermen.

Na een tijdje voel ik nog geen 'pok' en open voorzichtig één oog.
"Hoe" vraagt Ryan die wijst naar het pijltje wat in de lucht zweeft.
"Doe" gaat hij verder.
"Je dat" eindigt hij zijn zin.
"Ik" zeg ik en grijns.
"Heb geen idee" eindig ik.
Hij rolt met zijn ogen en loopt naar me toe.
"Laat je hand eens zakken" zegt hij, wat ik doe.
Het pijltje volgt mijn beweging en valt op de grond.

"Je kracht" concludeert Ryan.
"Kracht?"
"Ja, elke vampier heeft een kracht" zegt hij.
"En die van jou is dingen laten zweven" gaat hij verder.
"Wat is de jouwe?" vraag ik.
Hij ontwijkt mijn vraag en loopt naar beneden.
"Ryan" probeer ik, maar hij negeert me totaal.

"Kenneth" zegt Ryan als we de kamer inlopen.
"Je vriendin heeft haar kracht ontdekt"
"Ik ben zijn vriendin niet" protesteer ik, maar daar trekken beide jongens zich niets van aan.
"Wat is het?" vraagt Kenneth geïnteresseerd.
"Dingen laten zweven" zegt hij.
"Cool" zegt Kenneth en kijk mij aan.
"Laat eens zien"
"Wat?" vraag ik niet begrijpend.
"Ik weet niet eens hoe ik het deed, laat staan dat ik het nu kan laten zien aan jou"
"Doe het gewoon" mompelt hij en legt een pen op de tafel.

Ik beweeg mijn hand ernaar toe en span me in, maar er gebeurt niks.
Ik zucht verslagen en kijk ze beide met opgetrokken wenkbrauw aan.
"Zie je" zeg ik.
Ze knikken.
"Dat komt nog wel" zegt Kenneth.
"Wat is jouw kracht?" vraag ik aan hem.
Hij grijnst.
"Ik kan mensen verleiden" zegt hij.
"Kenneth" zucht ik.
Hij grinnikt.
"Goed" antwoord hij.
"Ik kan bliksemstralen sturen" antwoord hij.
"Hoe dan? Het bliksemt niet altijd"
"Ik kan ze zelf tevoorschijn toveren, maar als er bliksem in de lucht hangt, word het sterker" zeg hij.
Ik glimlach.

"En die van jou, Ryan?" vraag ik opnieuw, maar hij ontwijkt mijn vraag opnieuw.
Boos loop ik naar hem toe en ga voor hem staan.
"En die van jou?"
"Praat ik niet over" zegt hij nors.
"Hoezo niet?"
"Gewoon niet" zegt hij kortaf.
Boos kijk ik hem aan.
"Zo erg kan het niet zijn" zeg ik.
Hij kijkt me kil aan.
"Alsjeblieft, Shy, ga weg!" zegt hij boos en loopt langs me de kamer uit.

"Wat heeft hij nou?"
"Zijn kracht is, laat ik het zo zeggen, dodelijk" antwoord hij met een pijnend gezicht.
"Wat is het dan?" vraag ik nieuwsgierig.
"Ik denk dat hij je dat het beste zelf kan vertellen"
"Zeg het Kenneth!" sis ik, waarna er een grom vanachter mij vandaan komt.
Ik draai me geschrokken om en zie Ryan staan.

"Wil je het zo graag weten?" vraagt hij sissend.
Ik knik verast.
"Ik kan mensen hun nek omdraaien en daarvoor hoef ik ze alleen maar aan te kijken, of eraan te denken" zegt hij, waarna zijn ogen vel rood worden.
"Hou je in, Ryan" waarschuwt Kenneth.
Hij knikt, waarna zijn ogen weer naar zijn normale kleur veranderen.
"Waarom is dat zo erg?" vraag ik voorzichtig.
Hij kijkt me dodelijk aan.

"Iedereen heeft een coole kracht, een kracht waar je iets mee kan en ik. Ik heb een verrotte kracht, die alleen maar mensen dood kan maken" zegt hij boos.
"Maar bekijk het zo" begin ik.
"Als iemand je aanvalt, kan jij je verdedigen"
"Shy, snap je het nou nog niet? Het is niet als verdedigen. Als je eenmaal iemand zijn nek omdraait, is hij dood!" snauwt hij.

Geschrokken zet ik een stap achteruit.
"Jeez Ryan" zucht ik.
"Doe niet zo moeilijk" ga ik verder.
"Doe niet zo moeilijk?" sist hij woedend.
"Jij bent anders niet degene met een verrotte kracht" gaat hij verder.
"Ryan" zucht ik, zet een paar stappen in zijn richting en leg mijn hand op zijn schouder.
"Een kracht krijg je niet voor niets" zeg ik.
Hij knikt.
"En ik denk, dat jouw kracht nog wel eens van pas kan komen" ga ik verder.

Hij kijkt me glimlachend aan en knikt voorzichtig.
"Dankjewel, Shy" zegt hij.
Ik knik, als teken dat het goed is en trek hem in een omhelzing.