S h y - ✔️

{Hoofdstuk 4}

P.o.v. Shy:

En omdat ik het gene wat ik aan mezelf beloof, graag uitvoer, loop ik op dit moment achter een vriendin van me aan, die haar nummer zo nodig niet wil geven. 'Kom op, Julia, doe niet zo flauw' zucht ik, wat haar laat grinniken. 'Had je je telefoon maar geen vliegles moeten geven' 'I know' zeg ik gefrustreerd en gooi mijn handen in de lucht. 'Weetje,' begin ik. 'Laat ook maar zitten' zucht ik en loop naar het eerst volgende persoon waarvan ik het nummer moet hebben.

Na bijna de hele school te hebben gehad, i don't know, ik heb niet veel vrienden, maar opeens uit het niets bood iedereen zijn nummer aan. Waarom ineens iedereen het gezellig vond om in mijn contacten te staan weet ik nog niet, maar in ieder geval heb ik al wel weer mijn vrienden terug.

'Hee deem!' roep ik door de gangen als ik mijn vriendin zie staan, ja niet mijn beste vriendin maar een vriendin, want om even duidelijk te zijn, heb ik maar 1 beste vriendin en die heet Caitlin, wel bekend als Cat. 'Hee Shy' begroet ze me en trekt me in een knuffel. 'En hoe ging het met je nummer actie?' 'Prima, zowat de hele school deed er aan mee' zucht ik en rol met mijn ogen. 'Ach wat leuk, betekend het dat dat jij die knappe jongen.. zijn naam begint met de k, eindigt op de h, ook in je contacten hebt?' 'Je bedoelt Kenneth?' 'Ja die ja' 'Of course, wil je zijn nummer?' vraag ik met een knipoog. Ze rolt met haar ogen en geeft me een stootje tegen mijn schouder.

'Ik weet al heel lang dat jij een crush op hem hebt' 'Heb ik niet!' zeg ik verontwaardigd, waardoor ze me met samengeknepen ogen aankijkt. 'Hou me niet van de domme, ik weet heel goed wat jij voor hem voelt, wat betekend dat jij hem nu een berichtje gaat sturen' 'Deem, het betekend niet, dat als ik een nieuwe telefoon heb jij die meteen mag gebruiken' grinnik ik. 'Draai er niet omheen!' zucht ze. 'Dat zou ik niet durven' 'Doe je op dit moment wel, dus geef je telefoon' zegt ze en steekt haar hand uit. Ik schud wild mijn hoofd en loop om haar heen, richting mijn kluisje.

Als ik denk dat ik al mijn spullen heb voor de komende lessen, druk ik mijn kluisje dicht, en schrik van de persoon die zich achter het deurtje van mijn kluisje bevind. 'DEMI!' schreeuw ik. 'Geef je telefoon' zegt ze op een dreigende toon, waardoor ik met mijn hoofd schud. 'KOM OP!' krijst ze, wat mij laat lachen. 'Demi, als ik een persoon leuk vind, wat ik vind, zou ik die zelf een berichtje moeten sturen, als ik daar aan toe ben' zeg ik en trek een wenkbrauw op. 'Wat jij wil' moppert ze en trekt me mee naar de klas, waar we les hebben.

Daar aangekomen duwt ze me aan een tafeltje naast een jongen en niet zomaar een jongen, nee, Kenneth. Met een vernietigende blik kijk ik haar aan, maar het enigste wat ze doet is mij een knipoog geven en naast iemand anders gaan zitten. Die is nog lang niet klaar met mij, dat zweer ik. Ik mag dan wel een lief en aardig meisje zijn die zich op de achtergrond houd, maar na school ben ik een moordlustig type, oké, dat nou ook weer niet helemaal maar goed..

'Dus jij dacht, laten we vandaag eens naast iemand anders gaan zitten?' fluistert een stem in mijn oor. Ik draai mijn hoofd naar waar het geluid vandaan komt en zie dat Kenneth een gesprek probeert aan te knopen. Ik knik en leg mijn spullen op de tafel. 'Niet dat ik een keuze had' mopper ik, als ik klaar ben met mijn spullen en rommel wat in mijn etui, waar ik een pen uit pak. 'En bedankt' zegt Kenneth, mijn zin negerend en pakt mijn pen. 'Kenneth' zucht ik en wijs naar mijn pen. 'Geef' beveel ik, wat hem laat lachen. 'Ik had geen pen mee, dus bedankt, kleine' 'Ik ben niet klein' protesteer ik, maar een zelfvoldane lach komt uit zijn mond. 'Dat ben je wel'.

Zuchtend pak ik dan maar een nieuwe pen, er zeker van te zijn dat ik mijn pen vandaag de hele dag niet meer zal zien, of misschien voor altijd wel niet. In ieder geval had ik gelukkig nog een pen mee, want ja, dat hebben goede leerlingen nou eenmaal. (A/N wie hebben er altijd, net als mij, geen pennen mee naar school?)