S h y - ✔️

{Hoofdstuk 3}

P.o.v. Shy:

Op dit moment ben ik nog aan een rennen en ik zie eruit als een hond, letterlijk, ik heb mijn tong uit mijn mond hangen, omdat ik zo buitenadem ben. Ik kijk een keer achterom en zie dat mijn moeder me al niet meer volgt, gelukkig. Ik ren het laatste stukje door, omdat ik nu toch al bezig ben, naar de stad en loop de winkel in, waar ik mijn aanstaande telefoon ga kopen. 'Zou ik de iphone 6s mogen?' vraag ik aan de verkoopster die ondertussen bij me is komen staan. Ze knikt tevreden en is even later weer terug.

Na het afrekenen van de telefoon, wat gelukkig kon, want heel even dacht ik dat mijn moeder de pas had geblokkeerd. Ben ik weer onderweg naar huis. En ik ben heel benieuwd hoe mijn moeder gaat reageren, als ze ziet dat ik een nieuwe telefoon heb. Ze kan in ieder geval niet meer beginnen over dat ik werk moet zoeken, want dat heb ik niet meer nodig, omdat ik het doel wat ik had, al heb gekocht. Een blij lachje komt uit mijn mond, als ik me realiseer dat ik een nieuwe telefoon heb.

Thuis aangekomen ga ik achterom, omdat ik in mijn bui om weg te rennen voor mijn moeder, de sleutel ben vergeten. Misschien voor de volgende keer een ander stappenplan bedenken. Eerst de sleutel pakken en dan naar de creditcard. Niet dat er een volgende keer komt, want ik denk dat na vandaag mijn moeder haar creditcard op een andere plek neer legt..

'BEN THUIS' schreeuw ik, en vrijwel meteen vliegt een hysterische moeder boven op me. 'Jij zit zo in de problemen' 'Oké,' zeg ik nuchter en hou de pas in de lucht. 'Bedankt voor mijn nieuwe telefoon' zeg ik liefjes en loop in 1 rechte streep naar boven, waar ik mijn sim kaartje uit mijn telefoon haal, om hem vervolgens in mijn nieuwe telefoon te doen. Shit.. de simkaart moet kleiner, dat ik daar niet aan gedacht heb. Ik laat een gefrustreerde kreet horen, stap op mijn fiets en fiets richting de winkel waar ik mijn telefoon heb gekocht, om de simkaart kleiner te laten maken.

Als ik na mijn hele wereldreis, eindelijk weer aankom thuis, staat het eten klaar op de tafel. 'Hoi mam' zeg ik droog en ga op de stoel zitten. Ze begroet me terug en begint al snel te eten. 'Jij denkt toch niet dat jij die telefoon zomaar gekregen hebt of wel? Die ga jij terug betalen' zegt ze. Ik zucht geïrriteerd, die kan er zolang over doorzeuren. 'Mam, jij denkt toch niet dat ik die terug ga betalen?' zeg ik en ga weer verder met eten.

'Oké, laat ook maar zitten' zucht ze. Ik maak een vreugde dansje en ren naar boven, waar ik mijn telefoon pak. Wat nou wel een ramp is dat ik al mijn nummers niet had opgeslagen op iCloud, wat betekend dat ik iedereen weer naar zijn/ of haar nummer moet vragen, wat betekend dat ik morgen de stalker uit ga hangen op school.