S h y - ✔️

{Hoofdstuk 22}

P.o.v. Shy:

"Wij zijn niet hopeloos" protesteert Mick, waardoor ik met mijn ogen rol.
"Nee joh, jullie zijn echt niet meer te redden" zucht ik, waarna ik de woonkamer in loop.
"Dat zijn we niet" protesteert, nu Ryan.
"Jij bent de ergste" zeg ik wijzend naar Ryan.
En dat is niet gelogen.
Ryan is de ergste, je kan niks met hem, LETTERLIJK.
"Echt niet" protesteert hij.
"Hou nou maar op met protesteren, jullie winnen toch niet" zucht ik en plof neer op de bank.
"Het is 3 tegen 1 hoor"
"Dat weet ik, maar meisjes zijn in het algemeen, slim. En jongens niet" wijs ik ze erop.
"Wat heeft dat er mee te maken?" vraagt Kenneth.
"Nou, meisjes spelen het slim en jongens dom, dus er is geen enkele kans dat ik dit ga verliezen"
"Wat verliezen?" vraagt Ryan.
Ik rol met mijn ogen.
"HOPELOOS" schreeuw ik.

"IK SNAP HET NIET" schreeuwt Ryan, waardoor ik van de bank op sta.
"Ryan, je bent echt hopeloos. Ik heb de moed om van jou een slimme jongen te maken, op gegeven" zucht ik en loop de keuken in, om mijn lege glas neer te zetten.
"Waarom?"
"Ryan, hou op met vragen stellen, je word er niet slimmer van"
"Ach kom op Shy" zucht hij, als we de keuken weer uitlopen en op de bank gaan zitten.
"Ryan, je titel is veranderd, van hopeloos, naar hopeloze stalker" zeg ik en rol met mijn ogen.
"Dat bevalt me meer" grijnst hij.
"DACHT HET NIET!" schreeuw ik, wetend waar hij nu aan denkt.
"Wat?" vraagt hij onschuldig.
"De wc is privé" zeg ik, waardoor hij zucht.
"Goed" mompelt hij.

Jeez, hij wilde me toch niet serieus stalken op de wc?
Een mens moet toch gewoon naar de wc kunnen, ZONDER gestalkt te worden?
Even serieus, ik wil niet weten hoe krap het dan word op de wc.
Ik denk dat ik dan niet eens mijn broek naar beneden durfde te doen.
Maar goed, hij stalkt me niet, want dat heeft hij net gezegd.

Een opgeluchte zucht verlaat mijn mond, waardoor Ryan me raar aankijk.
"Wat is er?"
"O, niks" zeg ik met een kleine glimlach.