Mr. Billionaire

Kabanata 7

Latvia

~•~

Naalimpungatan siya nang maramdaman ang pagtigil ng eroplanong sinasakyan. Sinipat niya ang wrist watch. Alas otso na ng gabi.

She was bewildered when she looked outside. The sky is glimmering with afternoon sunshine.

She poked the woman sitting beside her and readying her things.

"Uhm, excuse me. May I ask what time is it?" she asked politely.

Sinipat naman ng babae ang sariling relo at ngumiti. "It's three p.m. here in Latvia."

"Oh."

Bahagya itong natawa sa reaksiyon niya. Philippine time is five hours advance than in Latvia. She didn't know.

"Thank you, madamme." she smiled. Maganda ang babae. Mukhang Americana. Brunette, white skin and freckles.

"Don't mention. Anyway, are you a Filipina?"

Tumango siya. "Yes."

The woman's grin grew wider. "Well then, welcome uz Latviju!" masayang sabi nito. Hindi niya man gaanong maintindihan pero sa tingin niya ay wini-welcome siya nito sa bansang ito.

Isa-isa nang nagba-babaan ang mga pasaherong kasama nil pero nakaupo lamang sila upang hindi makipagsiksikan.

"I'm Lāsma. I'm a Latvian, by the way. I visit Philippines for vacation." Naglahad ito ng kamay.

Madaldal ang babae pero napaka-friendly nito. Taliwas sa iniisip niya. She always fears foreigners for she thought all of them are racists. Well, what do you expect from someone who experienced being humiliated by a foreigner saying that she was from a country of slaves. Pinilig niya ang ulo. Hindi dapat siya nag-iisip ng kung anu-ano.

Tinanggap niya ang kamay nito. "Fatima. I came here to work."

NAPANGANGA siya nang makita ang napakalaking gate pero nas lalong umawang ang bibig niya sa nang makita ang mansiyon sa likod niyon.

She'd seen mansions before but not as gigantic as this. It looks like a castle.

Sinundo siya kanina ng isang lalaki na may placard kung saan nakasulat ang kaniyang pangalan at dinala sa 'bahay' daw ng magiging amo niya.

Tumigil ang kotse sa may foyer at sinalubong siya ng isang may katandaang lalaki. Mukhang butler ang isang ito. Samantalang isang porter naman ang kumuha ng bag niya at pinasok ito sa loob ng mansiyon.

"You must be Fatima." he has this thick accent in speaking English.

She nodded. "Yes."

"Labrīt." Alam niyang 'good morning' ang ibig sabihin noon dahil sa kaunting ni-research niya.

"Call me Valdis. I am the butler of this house. Sekojiet man." Tumalikod ito at nagmartsa papasok ng mansiyon. Maagap siyang sumunod dito.

Saglit itong tumigil at may kinausap na sa tingin niya ay kasambahay dahil sa uniform na suot nito. She took the opportunity to roam her eyes around.

Napanganga siya nang makita ang black marble floor. It looks... fascinating. She's out of words. The embellished chandelier hanging at the center parallel to the red-carpet grand staircase giving emphasis to the elegance of the place.

Everything looks fancy that she got scared of the slightest idea of touching a thing.

"Sir, the Master has just arrived this morning." narinig niyang sabi ng kausap ni Valdis.

The latter nodded and spared her a glance. She took a step backward. Mukhang hindi siya kasali sa usapan.

"Nodot viņu uz savu istabu. Es esmu gatavojas kapteinim."

"Jā kungs."

Tinignan siya ni Valdis bago umalis. Naiwan silang tatlo: siya, ang porter at ang kasambahay. Ngumiti ito sa kaniya kaya nginitian niya ito pabalik. She looks friendly. She's wearing a french maid uniform.

Lumingon ito sa porter. "You go first. I'll just talk to her."

Nauna nga ito at pumunta sa magiging kuwarto niya ata.

Lumapit sa kaniya ang kasambahay at naglahad ng kamay. "I'm Madeline. Pleased to meet you..."

She took her hand and shook it. "Fatima. Nice to meet you too," she introduced herself with a friendly smile.

"You speak Latvian?"

She shook her head. "No, just English. I'm from the Philippines, by the way."

Tumango naman ito. "I know. You're the replacement of Jenny, right?"

"Yes."

"Come on, you need to rest. We'll introduce you to the Master later on."

Sumunod na lamang siya rito at hindi na umangal pa. She's too tired. She's drained due to jetlag.

"The maid's quarter is on the west wing," sabi ni Madeline habang naglalakad sila sa hallway ng maraming pinto.

"Do I have a roommate?"

Saglit itong tumigil para lingunin siya saka umiling. "We have plenty of rooms here." Nagsimula itong maglakad ulit at maagap siyang sumunod dito. "The Master and the Young Master seldom visit here. This is just one of their mansions from all around the globe." pagpapatuloy nito. Huminto ito sa isang pintong kulay puti katulad ng iba pa. Binuksan nito iyon at nauna sa loob.

"You speak English fluently." hindi niya mapigilang puna. Ang alam niya kasi ay matigas ang accent ng mga Latvian dahil bukod sa kanilang mother tongue ay Russian ang second language nila at hindi ang English. Hindi katulad sa Pilipinas.

"I'm an American."

"Oh."

Tipid lang itong ngumiti. "Do you mind if I know why?"

"No, not really. I'm here because of Scott."

Nangunot ang noo niya. "Who's Scott?"

Bumuka ang bibig nito upang sumagot ngunit naantala sila ng isang katok sa pinto. Lumingon sila rito para makita ang isa pang katulong sa may pintuan.

"Sir Valdis requests your presence, Mad." She glanced at her so she smiled. The girl returned a timid smile. Lumapit dito si Madeline at hinarap siya.

"You can come with me, Lena." sabi ni Madeline sa katulong.

"You can rest now. I'll send someone to wake you when the Master requests the servants."

"Thank you."

"The bathroom's in complete toiletries."

Iyon lamang at tuluyan nang lumabas ang dalawa. Nahuli niya pa ang pagsulyap muli sa kaniya ni Lena.

Anong meron?

Nagkibit balikat na lamang siya at nagtungo sa nag-iisang pinto roon. Marahil iyon ang banyo. She must admit that it's quite huge for a maid like her. May bath tub na nakabukod sa shower. She jumps in joy. She had never experienced soaking in a tub. Nagkakasya na siya sa tabo at timba.

Maybe going here is not a bad idea at all.

Pagkatapos maligo ay inayos niya muna ang mga gamit at inilagay ang mga damit sa cabinet na nandoon. Nagpalit siya ng isang puting tee shirt at pyjama.

Iginala niya ang paningin. Napakasimple lamang ng kuwarto ngunit higit na mas maganda sa kaniyang silid sa Pilipinas. Pagkapasok mo ay sasalubong sa iyo ang kama na kasya ang dalawang tao. Sa kanan nito ay isang mahogany sidetable, upuan at dresser. Sa kaliwa naman ng kama ay ang cabinet at ang banyo. Medyo malaki ito para sa isang tao pero ipinagpasalamat niya na lamang iyon.

Napagpasyahan niyang matulog muna pagkatapos mag-ayos. Napagod siya sa napakahabang biyahe at nananakit pa ang likod niya sa halos mag-hapong kakaupo. Maybe the soft comfy bed is the simplest solution.

x