Mirror Mirror

FOURTY

'Εσύ.. Εσύ.. Πως άλλαξες έτσι; Δεν έχεις καμιά σχέση με την φωτογραφία' ψελλιζω τρομοκρατημενη κοιτώντας την γυναίκα απέναντι μου. Σταυρωνει τα πόδια και σηκώνει το φρύδι της.

'Μαγεία αγάπη μου. Νομιζες πως την χρησιμοποιησα μόνο για να βάλω τον Louis εκεινον τον καθρέφτη; Έχω καταφέρει να φτιάξω το πρόσωπο και το σώμα που πάντα ήθελα με την μαγεία' το παράξενο γέλιο της ακούγεται στο δωμάτιο, ήχος που πολύ φοβάμαι θα μείνει στα αυτιά μου για πολύ καιρό.

'Πώς με ξέρεις;'φωναζω σχεδόν θυμωμένη όμως το χαμόγελο δεν παύει να υπάρχει στα χείλη της. Ένα τόσο αποκοσμο, στραβο και παράξενο χαμόγελο.

'Γλυκιά μου, παρακολουθώ τον Louis από όταν μετακομισα εδώ. Πιστευες αλήθεια θα τον άφηνα  νεκρό εγκλωβισμενο στον καθρέφτη χωρίς επίβλεψη; Ξέρω τον Louis. Είναι τόσο εκδηκιτικος και πεισματαρης-επρεπε να είμαι σίγουρη πως δεν θα κατάφερνε να βγει απλά  εκεί'μου λέει φτιαχνοντας την στενή μαύρη της φούστα.

'Μπορεί να βγει από τον καθρέφτη-'

'Κλεισμενος στο σπίτι για δύο ώρες, έστω και έξω από τον καθρέφτη δεν μπορεί να κάνει τίποτα Scarlett. Πρέπει να πάρει την ψυχή κάποιου για να βγει από εκεί. Δεν θα μπορέσει να βγει ποτέ' γελάει καθώς σηκώνεται με αργές κινησεις από την πολυθρόνα της. Κινείται αργά στον χώρο ώσπου φτάσει σε ένα μικρό έπιπλο γεμάτο οινοπνευματωδη ποτά.

'Μπορεί να βγει από τον καθρέφτη'επιμενω σφιγγωντας τα δάχτυλα μου μεταξύ τους όμως βλέπω την φιγούρα της να κουνάει αρνητικά το κεφάλι της.

'Θα πρέπει να σκοτώσει για να βγει Scarlett. Και ξέρεις ποιον πρέπει να σκοτώσει'γυριζει και μου χαρίζει ενα παγωμένο χαμόγελο. Δαγκωνω το χείλος μου προσπαθώντας να κρύψω το μουγκρητο μου.

'Μπορεί να βγει και χωρίς να με σκοτώσει'το αποκοσμο γέλιο της ακούγεται μια ακόμη φορά στο δωμάτιο. Μισώ το ότι εγώ κρατιέμαι με το ζόρι να μην βάλω τα κλάματα από τα νεύρα ενώ εκείνη απολαμβάνει αυτή τη συζήτηση.

'Φυσικά και μπορεί'μου λέει καθώς βγάζει ένα μαύρο μπουκάλι από το μικρό έπιπλο' Θα μπορούσα να τον βγάλω από  εκεί και να τον στείλω στην κόλαση. Όμως αυτό δεν θα ήταν αρκετά επιπονο για τον Louis. Πιστεύω πως θα άντεχε στη κόλαση'μου λέει καθώς χυνει το καφέ υγρό σε ένα κοντο, χοντρό ποτήρι.

'Τι εννοείς;'σμυγω τα φρύδια και γυρίζει έτσι ώστε να μπορώ να δω το σκληρό πρόσωπο της.