Mirror Mirror

FOUR

'Τι εννοείς χρειάζεσαι την ψυχή μου; Δεν έχω ιδέα ποιος είσαι αλλά φύγε από το σπίτι μου! Δεν είναι αστείο να εισαβαλλεις σε ξένα σπίτια και να με απειλείς!' του λέω αφού συνελθω από το σοκ. Προφανώς πρόκειται για μια απαίσια φάρσα.

'Δεν είναι φάρσα καλή μου...'

'Scarlett.'

'Μμμ οφείλω να πω πως έχεις ένα πολύ ωραίο όνομα. Και σπάνιο'χαμογελαει και αρχίζω να θυμωνω.

'Ευχαριστώ, στο θέμα μας τώρα. Φύγε γιατί θα καλέσω την αστυνομία'τον απειλώ όμως φαίνεται ανεπηρεαστος.

'Δεν είναι πλάκα όλο αυτό, αλλά αν θες να τους καλέσεις, κάλεσε τους. Να ξέρεις πως θα γελάσω πολύ όταν αρχίσεις να φωνάζεις στο τηλέφωνο 'ένα αγόρι εμφανίστηκε στον καθρέφτη μου'
Επεξεργαζομαι τα λόγια του. Αν έλεγα κάτι τέτοιο δεν θα πίστευαν. Ούτε η ίδια θα με πίστευα. Το να καλέσω βοήθεια είναι σίγουρα ανωφελο.

'Τι θες τέλος πάντων;'αγανακτω και πλέον είμαι όρθια. Το αγόρι σοβαρευει και τα γαλανα αψυχα μάτια του γυαλιζουν.

'Στο είπα, θέλω την ψυχή σου'ομολογει και τα μάτια μου ανοίγουν διαπλατα. Αυτο δεν βγάζει κανένα νόημα, ωστόσο το ύφος του δηλώνει απειλή.

'Τι να την κάνεις;' νιώθω πολύ μπερδεμένη όμως πιστεύω πως με τις απαντήσεις του ίσως τα πράγματα ξεκαθαριστουν.

'Πώς νομίζεις πως θα βγω από αυτή την φυλάκιση γλύκα; Πρέπει στην θέση της δικής μου ψυχής να μπει μια άλλη για να βγω!'μου λέει σκληρα και τα χέρια μου αρχίζουν να τρέμουν, το ίδιο και το σαγονι μου.

'Και γιατί εγώ;'

'Γιατί είσαι η πρώτη που έρχεται σε αυτό το σπίτι από τότε που πέθανα'

'Ναι, όμως δεν είμαι μόνη. Και οι γονείς μου είναι εδώ'δεν είμαι πρόθυμη να θυσιασω τους γονείς μου, όμως θέλω να ακούσω την απάντηση του τώρα.

'Για να ελευθερωθω, η ψυχή θα πρέπει να είναι περίπου όσων ετών είμαι εγώ. Και γλυκια μου άφησε με να σε ενημερώσω πως είσαι 17 και εγώ είμαι 24. Δεν είναι μεγάλη διαφορά'χαμόγελα και νιώθω τα πόδια μου να με εγκαταλειπουν.

'Δεν πρόκειται να σου δώσω την ψυχή μου'καραφερνω να αρθρώσω και το υπουλο του γέλιο αντηχει στο μικρό δωμάτιο.
'Δεν θα σε ρωταγα κιόλας. Θα την πάρω με ή χωρίς την θέληση σου'με απειλεί και η μορφή του εξαφανίζεται από το αστραφτερο γυαλί. Εγώ μένω μόνη και παραλητη με τις σκέψεις μου.