Mirror Mirror

NINE

'Τα λέμε Scarlett' μου λέει ο Zayn καθώς μπαίνει στο σχολικό κτίριο. Πρώτη φορά μιλήσαμε για κάτι άλλο εκτός από το τρελό νεκρό αγόρι που κατοικεί στο σπίτι μου και μπορώ να πω πως το απόλαυσα. Μακάρι να είχαμε ανοίξει τέτοια συζήτηση όταν γνωριστηκαμε.

Με την σειρά μου μπαίνω στο κτίριο και συναντω τον Liam δύο πόρτες μακριά από την αίθουσα που έχω τώρα μάθημα.Τον χαιρετώ και αφού ανταποδωσει τον χαιρετισμό προχωρώ στην τάξη.

Τα θρανία είναι όλα γεμάτα και επιλέγω να καθισω δίπλα σε ένα αγόρι με καταξανθα μαλλιά. Το χέρι του σταματάει να ζωγραφίζει στο βιβλίο της ιστορίας και το βλέμμα του σηκώνεται πάνω μου. Τα μάτια του γαλάζιο ωκεανοι, όμως όχι τόσο γοητευτικοι όσο του Louis.

'Γεια. Niall'μου λέει και μου δίνει το χέρι μου. Ένα μεγάλο χαμόγελο έχει σχγματιστει στα ροδινα μάγουλα του αγοριού που προκαλεί χαμόγελο και στο δικό μου πρόσωπο.

'Scarlett'προσφερω το χέρι μου και κάνουμε χειραψία. Η προσοχή του αγοριού επικεντρωνεται στο μολύβι του, που κάνει κινήσεις στο λευκό χαρτί δημοουργωντας ένα λουλούδι.

'Σου αρέσει;' με ρωτάει και παίρνει το σώμα του μακριά από το θρανίο. Κοιτάει την εικόνα που ζωγράφισε με ένα περήφανο χαμόγελο.

'Είναι πολύ ωραίο. Έχεις ταλέντο'του απαντώ και από το αγόρι ξεφεύγει ένα μικρό γελάκι.
'Όχι όχι-απλα ακολουθώ την τεχνική που μου έμαθε ο Zayn'μονολογει και σβήνει ένα από τα φύλλα του λουλουδιου. Ευθύς το σχεδιάζει ξανά πιο μεγάλο και με περισσότερες λεπτομέρειες'καλυτερο'

'Είπες Zayn ε; Τυγχάνει να τον γνωρίζω. Είσαι μέλος της παρέας του να φανταστώ;' τον ρωτώ και το αγόρι χαμογελάει χωρίς να πάρει τα μάτια του από το δημιούργημα του.

'Είναι από τους καλύτερους μου φίλους. Μου μαθαίνει τεχνικές για τα σκίτσα μου. Λέει πως με το ενδιαφέρον που δείχνω μπορώ να γινω ακόμα καλύτερος'λεει και το χαμόγελο συνεχίζει να στολιζει τα χείλη του.

'Να τον ακούσεις. Πιστεύω πως μπορείς να τα καταφέρεις'του λέω και το αγόρι γνεφει χαρούμενο.

'Στην παρέα σας μήπως έχετε κάποιον Louis;' τον ρωτάω και το χέρι του αγοριού αυτομάτως σταματάει. Το πόδι του αρχίζει να χτυπάει νευρικα το πάτωμα και το χέρι αρχίζει πάλι να ζωγραφιζει, γρηγορότερα από ότι έκανε πριν.

'Είχαμε. Μυστήριο παιδί'μου λέει και γυαλιστερες σταγόνες ιδρώτα δημιουργούνται στο λευκο του μέτωπο.