Mirror Mirror

TWENTY SEVEN

(Μερικές ώρες αργότερα) 

'Γεια σου υπναρου'γελαει ο Louis και με την πλησιάζει μόλις δει πως έχω ανοίξει τα μάτια μου. Αφήνει ένα φιλί στο μέτωπο μου και τα χέρια του παίζουν με τα καστανα μαλλιά μου, που σκεπαζουν σχεδόν όλο το μαξιλάρι.

'Πόση ώρα κοιμάμαι;' τον ρωτώ με βαριά από τον ύπνο φωνή. Εκείνος μου χαμογελά με κοιτα γλυκά με τους γαλανους ομορφους κρυσταλλους.

'Περιπο δύο. Θα σε ξυπναγα για να διαβάσεις όμως ήσουν τόσο γλυκιά. Δεν ήθελα να σε αναστατωσω'μου ψυθιριζει και φιλάει για ακόμα μια φορά το μέτωπο μου. Τριβω τα μάτια μου και αφού τα ανοιγοκλεισω αρκετές φορές, μπορώ να πω πως ο οργανισμός μου έχει ξυπνήσει τελείως.

'Μη λες βλακειες. Είμαι απαίσια και αν δεν ήμουν τόσο κουρασμένη θα σε εδιωχνα για να μην με βλέπεις σε αυτά τα χάλια'του λέω γελώντας όμως εκείνος είναι σοβαρός.

'Είσαι τέλεια όπως ακριβώς είσαι. Δεν χρειάζεται να είσαι πάντα στην εντελεια. Δεν θέλω το τέλειο. Θέλω εσένα. Είσαι το τέλειο μου'μου ψυθιριζει και ενώνει τα χείλη μας. Προσπαθεί να ακουμπήσει το μάγουλο μου όμως δεν νιώθω τίποτα. Απογοητευμένος απομακρύνεται από το πρόσωπο μου.

'Καθε φορά, πονάει και πιο πολύ που δεν μπορεις να με νιώσεις και να σε νιώσω'μου λέει και νιώθω την ανάγκη να του απαντήσω πως νιώθω ανάλογα, όμως δεν το κάνω καθώς σκέφτομαι πως να τέτοια απάντηση θα τον κάνει να νιώσει ακόμη χειρότερα.

'Τo ξέρω, Louis. Όμως θα τα καταφέρουμε, γιατί έχουμε ο ένας τον άλλον. Είμαστε μαζί. Είμαστε δυνατοί. Και τα καταφέρουμε παρά την οποία δυσκολια. Ακόμη και αυτή'του λέω και χαμογελα με βουρκωμενα μάτια.

'Ευχαριστώ που μου δίνεις κουράγιο'

'Εσύ είσαι αυτός που μου έχει μάθει να έχω κουράγιο. Έχεις αντέξει όλα αυτά. Πλέον δεν είσαι μόνος. Τώρα τα αντεχουμε μαζί'του λέω προσπαθώντας να ενωσω το χέρι μου με το δικό του.

Όλο αυτό είναι άδικο. Όμως η ζωή είναι πολλές φορές άδικη. Το σημαντικό είναι να καταφέρουμε να ζήσουμε την ζωή που εμείς θέλουμε, μαθαίνοντας όμως να αντεχουμε τις αδικιες της. Η λέξη επιβίωση ακούγεται σκληρη. Όμως επιβιωνεις καθώς αντέχεις τις δυσκολίες, και μαθαίνεις να ζεις με αυτές. Παράλληλα όμως πρέπει η επιβίωση να είναι ευχάριστη. Όχι να ξυπνάς κάθε μέρα με το άγχος για το τι θα συμβεί. Πρέπει η επιβίωση να χαρακτηριζεται και με απόλαυση, χαρά. Και αυτό προσπαθώ να κάνω τώρα. Παρά τις όποιες δυσκολίες, εγώ θα μείνω με τον Louis. Εκείνος με κανει χαρούμενη.Αν κάποιος σε κάνει χαρούμενο, τότε παρά τις οποίες δυσκολίες, σίγουρα αξίζει να πολεμησεις για αυτόν.