Mirror Mirror

TWENTY EIGHT

(Βράδυ)  

'Ετοιμη;' με ρωτά ο Louis καθώς εμφανίζεται μέσα από τον καθρέφτη. Η μορφή του αχνοφαινεται καθώς τα μαύρα ρούχα κάνουν το λευκό του σώμα να φαντάζει σκιά που διακρίνεται στο λιγοστο φως που λουζει το δωμάτιο μου.

'Σχεδόν'του λέω καθώς κάθομαι στο γραφείο μου, παίρνοντας την γκρι νου βουρτσα στο χέρι.'Θα αργήσουμε;' τον ρωτώ καθώς φέρνω την βουρτσα στο κεφάλι μου. Με απαλές κινήσεις την περνω πάνω από τα καστανα μαλλιά μου.

'Δεν ξέρω, γιατί;' με ρωτά καθώς τριβει νευρικα το σβέρκο του.

'Είπα στους γονείς μου πως θα γυρίσω πριν τις μία'του απαντώ καθώς παίρνω το ροζέ μπουκάλι με το αγαπημένο μου άρωμα. Ψεκαζω δύο φορές στον λαιμό μου και μια στα χέρια μου.

'Πολυ σε άφησαν. Θυμάμαι όταν εγώ έβγαινα με τον Zayn δεν υπήρχε περίπτωση να γυρίσουμε πριν τις τρεις'μου λέει γελώντας καθώς κάθεται στο κρεβάτι'πάντως εκπλησσομαι που σου του επετρεψαν. Συγγνώμη, όμως έχω ακούσει αρκετές συζητήσεις τον γονιών σου. Είναι έξυπνοι, όμως είναι πολύ μονοχνωτοι'

'Εγώ να δεις πόσο άφωνη έμεινα. Μην τους παρεξηγεις. Απλώς είναι πολύ σοβαροί και έχουν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Τους θαυμάζω, όμως ορισμένες φορές η επικοινωνία με τους γονείς μου είναι σχεδόν αδύνατη'μονολογω καθώς βάζω το μαύρο μου ρολόι στο χέρι μου.

'Είναι αρκετά ψαγμενοι άνθρωποι, όμως πιστεύω πως έχουν ξεχάσει τι πάει να πει αληθινή διασκέδαση. Έχουν πολύ καιρό να τους ακούσω να αστιευονται, να-'

'Σε αυτό ίσως φταίω εγώ. Βασικά όχι ίσως, σίγουρα. Από τότε που μετακομισαμε εδώ έχω απομακρυνθει από τους γονείς μου. Είμαι αρκετά απασχολημενη με όλα αυτά και τα θέματα που μπορώ να συζητήσω με τους γονείς μου ελαχιστοποιουνται όλο και περισσότερο'

'Νιώθω τρομερές ενοχές για αυτό.Λυπαμαι που σε έχω απομακρύνει τόσο από το οικογενειακό περιβάλλον. Scarlett, πέρασε χρόνο μαζί τους. Θα κάνει καλό και σε εσένα και εκείνους'

'Μην νιώθεις ενοχές, απλά τον τελευταίο καιρό έχουν μπει τόσα καινούργια πρόσωπα στην ζωή μου, έχω γνωρίσει τόσες καινούριες καταστάσεις και περιβάλλον. Απλά δεν έχω χρόνο. Όμως έχω αρχίσει να καταλαβαίνω πως είμαι κατι τελείως διαφορετικό από τους γονείς μου'

'Κάνεις λάθος. Όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχομαστε, έχουμε υιοθετήσει χαρακτηριστικά των γονιών μας-'