S h y - ✔️

{Hoofdstuk 1}

P.o.v. Shy:

Met moeite kom ik uit bed. Ik stel me recht en druk mijn vingers in mijn oren om het piepende geluid te laten stoppen, wat niet werkt. Helaas voor mij heb ik mijn kamer niet praktisch ingericht en moet ik 5 meter lopen naar mijn nachtkastje, waarop mijn telefoon licht te trillen en piepen, om te zeggen dat ik me klaar moet maken voor school. HAPPY ME! Oké, not. Deze ochtend is een ramp, zoals alle ochtenden. Ik word wakker, hoor mijn wekker en zucht geïrriteerd voor ik uit mijn bed stap en het ding stop, wat ik nu ook doe, alleen gaat het op een ruigere manier.

Ik pak mijn telefoon en klik op het scherm om vervolgens het irritante piepje uit te zetten, maar mijn telefoon komt uit de prehistorie en luistert niet naar me. Hij wil net op deze dag, dat ik echt een ontzettend ochtendhumeur heb, moeilijk doen. Het beeldscherm werkt niet. Wat wil je ook met een iphone 4. Eerst was het een verschrikkelijk mooie telefoon en deed hij het goed, maar na 3 jaar heeft het ding zijn leeftijd wel bereikt.

Gefrustreerd druk ik nog eens op het beeld, waarop een stilte hoort te volgen, wat het niet doet. Oké, als je het zo wil spelen telefoon, heb ik geen andere keuze. Ik open mijn balkon deuren en hang het ding over het balkon. Hopen op zegen dat het stopt met geluid maken. Ik laat het los en ren als een malle naar beneden om hem op te halen, maar als ik beneden kom en naar mijn telefoon toe loop, maakt hij gewoon nog gezellig het zelfde geluidje. Een geïrriteerde zucht verlaat mijn mond. Wat moet ik wel niet op zo'n ochtend doen? Ik bedoel het zit me nu al tegen.

Ik klik het ding aan, maar merk dat het beeld kapot is. Hoe kan dit? Er zit een geest in. Ik weet het zeker, anders kan het ding nooit uit zichzelf geluid maken. 'MAM' gil ik en ren naar binnen. 'Mijn telefoon is gevallen en doet het niet meer, het enigste wat hij nog doet is mijn wekker constant afspelen, terwijl ik wel weet dat ik naar school moet' 'Ach liefje, dat word sparen' 'Maar mam' zeur ik. 'Geen sprake van, we mogen dan wel genoeg geld hebben, jij spaart maar lekker, zoek een baan' 'Maar ma-' 'Niks ge-maar, maak je klaar voor je te laat bent'.

Mopperent loop ik naar boven en maak me klaar. Leuk zo'n moeder. We hebben genoeg geld om van alles te kopen. En 1 telefoon kan er niet eens vanaf. Kan ik niet gewoon een iphone 6s krijgen? Dan ben ik er meteen vanaf. Mijn vriendinnen zeggen namelijk allemaal dat de iphone 6/6s super snel zijn en goed naar je luisteren, net een hond. Oké nee, dat hond heb ik er bij verzonnen, maar goed. Mijn telefoon moet weer anders zijn, een limited edition, als je begrijpt wat ik bedoel.

Maar in ieder geval, ben ik nu telefoon loos. HOE THE FUCK GA IK DIT DOEN? Ik weet het niet. Ik kan geen seconde zonder het ding. Waarom moest ik hem dan ook leren vliegen? Kom op, daar zijn ze niet voor gemaakt. Shit shit shit.. En nu kan ik niet op mijn bank kijken hoeveel geld ik heb, wat vast een euro is, want ik heb geen werk. Het is niet dat ik te lui ben, oké, dat is het wel, maar ik wil niet werken. Daar krijg ik eelt van op mijn handen.

Zuchtend loop ik naar de deur. 'DOEI MAM!' 'Doei lieverd, doe de groeten aan die knappe leraar van je' 'Ieuwl, zoek iemand van je eigen leeftijd' Ja, je leest het goed. Mijn moeder is een alleenstaande moeder en ik ben enigst kind. Makkelijk zat, maar een nieuwe telefoon kan er niet af. Echt frustrerend.

Op school aangekomen, parkeer ik mijn fiets in de fietsenstalling, vrij logisch maar goed, en loop de school in. In school springt meteen mijn beste vriendin op me af. 'HEE CAT' schreeuw ik, waardoor ze met haar ogen rolt. 'Caitlin' verbeterd ze me en nu is het mijn beurt om met mijn ogen te rollen. 'Cat is leuker' 'Dat klinkt als een huisdier' moppert ze. Ik knik. 'Kattenvoer heb ik voor je vastgebonden aan mijn bagagedrager, ga maar halen' grijns ik, voor ik de school verder in loop.

'Shy, dat is niet grapig!' sist ze achter me. Ik haal mijn schouders op en draai me lachend om. 'Ik vond hem wel toepasselijk, in ieder geval ben ik mijn rooster kwijt. Of om het even goed te formuleren heb ik mijn telefoon vliegles gegeven, waardoor mijn rooster en meerdere dingen verdwenen zijn' 'JE HEBT WAT?' 'Mijn telefoon was irritant en wilde niet uit, dus heb ik hem van het balkon gegooid' biecht ik op, waardoor ze een klein lachje niet kan onderdrukken.

'Ik moet je gelijk geven, die telefoon van jou deugde niet..' grinnikt ze. Ik knik. 'Die had zijn beste tijden gehad'.