Chapter 34

3.3K 87 3
                                    


Chapter 34

Breaking


The fashion show was a blast. The Green Sun is the perfect place. Nagsusumamo ang emosyong dumaloy sa akin matapos ang lahat. From the couture, ready-to-wear, and menswear, walang palyang nangyari. Everything is so magical. I can't imagine this show as this. Sa nakita ko ang ngiti ng ilang tao sa nangyayaring show. My heart just collapsed when I saw their expressions watching the models presenting our design clothes. Katabi ko si Dylan na hawak-hawak ang kamay ko. Sa bawat labas ng model napapatingin kami sa isa't isa. I saw the lone tear escaped from Dylan's right eye. Muntik na nga rin ako maiyak sa nangyari. I want to thank all the models, my team, the EVAF's, sina Marco, Conrad, at Ms. Ericka sa lahat. Everything was surreal.

I am really, really glad with everything. Sulit ang pagod at hirap namin sa nangyari. The experience is really overwhelming. Dala-dala ko pa rin sa isip ko ang mga nangyari. Kahit dito sa after-party. I approached some models to thank them. Hindi ko lang mapasalamatan ngayon si Janella dahil kausap niya si Conrad. I don't want to interrupt the two of them. Now, they look so happy together. Ayokong makaistorbo.

I like the music. Malumanay lamang at masarap sa tainga ang hinihahandog ng DJ. Everyone is standing beside the high top tables. Iniwan akong mag-isa ni Dylan dahil kukuhaw raw siya ng drinks namin. Isang oras na ang nakakalipas at natagpuan ko siyang kausap niya ang ilang fashion designers, tuwang-tuwa. I breathed a sigh when the pink and purple lights wandered at my place. Gumala ang mata ko sa paligid. The place is lively. Iilang kilalang tao ang naririto. Models. Celebrities. Media. People in this industry. Iilan na rin ang nakausap ko sa kanila. Umpisa pa lang ng party hindi na umalis sa tabi ko sina Ms. Ericka at Marco sa taong nais kumausap sa amin. I'm glad for every compliments they gave. Pati na rin ang payo nila, I'll keep that in mind for my growth. Ilang interview na rin ang naganap mula sa media. I'm happy that they are happy. Nakakataba ng puso. Sobra. Parang nasa alapaap ang pakiramdam. I never thought of this feeling could surpass my happiness.

Hindi ko akalain na makakatungtong ako sa ganitong tagumpay. Dati, nakuntento na 'kong makapagtapos ng 4-year course sa kolehiyo. Naghihintay sa sarili kong kapalaran. Naghihintay sa kung ano. Because I was really contented on what I have. I thought that was my life. May ibang kabanata pa palang ihahandog sa akin. I wasn't craving something big, but life gave me so much. I just don't know if I'll get this without experiencing pain first?

I breathed a sigh.

The what ifs make you fool sometimes. Maybe I'll stop thinking of the what ifs and maybes in life and focus instead on what is happening to me right now. Love what you want and stop thinking of what you don't want. That's, maybe, makes your life easier and worry-free.

I will try.

"Hello, Ms. Grace," a familiar voice appeared.

Nanginig ang labi ko doon. I looked at where it came from. I saw Densel, holding a purple balloon, grinning manly. I eyed what was written on the balloon. Asshole. Natawa ako. Lalo siyang napangiti sa kilos ko. Bigla kong pinalitan at tinaasan siya ng isang kilay ngunit napailing na lamang ako. Pinatong ko ang siko ko sa mesa at tumingin sa kanya.

We're both staring at each other.

I breathed when I sweeped his features. His face is really gorgeous and I can't deny that. His brown hair was a mess. He is wearing a white polo sleeves and a black pants. Bukas ang dalawang butones ng polo niya. Breathing was impossible.

"Asshole," I said and smiled. Tinuro ko ang balloon na hawak niya.

"Am I?" Lumapit pa si Densel sa aking pwesto. Pinakawalan na niya ang lobo at tumitig ako kung saan ito napunta. Sa itaas kasama ang ibang lobo.

Fadeless (ML, #5)Место, где живут истории. Откройте их для себя