Fadeless (ML, #5)

Chapter 20

Chapter 20

Go home

Every thing is final.

We're going back to the Philippines for a vacation. Nakaplano na 'to bago matapos ang semestre noon. Ayos na nga ang mga papeles. Everything's okay. Pagkatapos ng bakasyon namin sa Pilipinas ni Dylan ay kailangan ulit naming bumalik sa Paris upang tapusin ang Fashion Design. It will be two years. But i'm still thinking about the two years...

Ang Vienne ang gagastos sa pag-aaral namin kapalit ng pagtatrabaho namin doon. Nag-iisip pa rin ako kung pagpapatuloy ko pa ba o ano? But I know in my heart, I need to finish it. Kaya ganoon na lamang ang respeto namin ni Dylan sa kompanyang iyon lalo na kay Jared. He took care of everything. I didn't know why I felt guilty. Hindi pa rin kasi ako sigurado sa alok niya...siguro doon o maaaring sa ibang bagay.

I am convincing myself, everything is all right. It is just a vacation. Matagal na rin ang nakalipas. It will be okay to go back for my family, of course. Sandali lang siguro ang ilang buwan. I don't know if Philippines is still my home. I wonder...kung ano ng nabago. Paris is my place, I guess now. I've learned so much here. This is beautiful place. Mayroon sa akin na ayoko ng bumalik, mayroon din sa akin na gusto kong bumalik upang malaman kung ano ng mayroon. It is for just curiosity...Okay lang siguro na ma-curious, 'di ba?

Pagkabalik namin ni Dylan sa apartment ay umalis kaagad ito dahil dumating si Damon. They have a date. Gusto nga nilang akong isama ngunit humindi ako. This will be their last date for now together. Ayoko namang sumingit pa. Damon is going to stay here dahil may project pa 'tong ginagawa. Ngunit sabi niya susunod naman siya kaagad kung pwede.

Kanina'y hindi rin namin naabutan si Jared dahil mayroon siyang event na kailangang puntahan sa New York. Ngunit nasabihan naman niya ang secretary niya tungkol sa amin. I wanted to text him, but my fingers won't do it. Ilang beses kong tinignan ang aking telepono ngunit wala naman nangyari. Now, I am comforting myself with coffee and book. I am trying to comfort myself. Nakakadalawang tasa na ako ng kape ngunit wala namang nangyayari sa aking binabasa. My mind is floating. Kung saan-saan din ako tumitingin mula sa bintana.

I heaved a sigh.

I browsed pictures on my phone.

Everything's in Paris.

And of course, Dylan's face. His selfies. I scowled and smiled at it. Cellphone niya ba 'to? Puros pictures niya kasi. Ang mga pictures ay kung hindi siya kami, o kaya mga stolen pictures ko na hindi maayos ang kuha. May nakanganga. May tawang-tawa naman ako. May mukhang ewan dahil sa simangot ko. Gustong-gusto niya 'tong mga ganitong larawan tungkol sa akin. May pictures din kaming tatlo nina Damon, siya, at ako. Maybe I am destined to be their third wheel. I am always be that friend, I guess.

I remember some of pictures and the places we'd been. Syempre sa Paris lahat. 'La Ville-Lumière' or the 'City of Lights', tawag nga sa Paris. Sa Eiffel Tower. Naalala ko noon ilang beses akong namangha sa Eiffel Tower lalo na noong light show nito. Ilang pictures din ang mayroon ako nito. Hinding-hindi rin ako magpapahuli sa pagkuha ng mga larawan sa mga museums or monuments or even kahit anong structures na pinuntahan namin. If it's allowed to take a picture, of course. Hindi ko rin makakalimutan nang pumunta kaming Louvre para kay Mona Lisa. And of course, Notre Dame Cathedral. God, it's really, really amazing. Paris is really rich in culture and history. Everything is meaningful and extravagantly beautiful.