Fadeless (ML, #5)

Chapter 27

Chapter 2

Only You

"I appreciate Damon's kindness than your mouth, Dy, stop talking. Kapag naririnig ko boses mo lalong pumipintig 'tong ulo ko. Shit!" I cried out.

Tumingin sa harap mula sa salamin sina Damon at Dylan.

My dear friend, Dy, don't stop talking. How sweet.

I closed my eyes tightly. Sobrang sakit ng ulo. Gusto ko ng iuntog 'to sa pader, mawala. Uminom na 'ko ng gamot para rito, ngunit wala pa ring epekto. That's why I hate drinking alcohol. Hindi ko naman napigilan ang sarili ko dahil gusto ko rin uminom. Last night was sick and shit. A combination of being a shit and stupid.

Tawang-tawang hindi nagpapigil si Dylan. "Inom pa more."

I shot him a glare. I snorted, "Parang dapat sa'yo 'yon ah! I hate you so much. I don't want to be your friend anymore."

Lumingon si Dylan mula sa passenger seat, solo ko ang backseat. Nanatiling nagmamaneho si Damon. Papunta kaming Ericka's, sa shop upang mabisita ito saka makita na rin ang mga model. Ms. Ericka said, it's okay to meet them. Gusto rin ni Dylan. I know why and fuck him.

"You'll miss me, Madamoiselle Encarguez..."asar ni Dylan sabay dila.

Umirap ako. Lalong sumakit ang ulo ko. I hate headache. Pakiramdam ko pumipintig ang ulo ko. Napapatigil lang kapag inuntog mo. Sakit. Ang sakit, dinaig pa ang sakit ng ulo kapag mayroon ka. I hate it! Shit!

"I won't miss you!" gera ko kaagad.

Humagalpak ng tawa ang magaling ko kaibigan. "Damon, tell Grace, she'll miss me more than anyone..." maarteng sabi ni Dylan.

Damon chuckled throatily. Kinilig ang kaibigan kong magaling sa tawang iyon.

"Grace, kaya mo pa ba?" Damon said, concerned. Mabuti pa 'tong si Damon, mas napapagaan ang pakiramdam ko. "You don't need to force yourself, you know that..."

"It's just an headache, I guess. But hell, it is killing me..." I winced at pain.

"Boo! Palusot mo!" natatawang sabi ni Dylan. "Ayaw mo lang pag-usapan kung bakit kayo lumabas ni Densel e!" Binato ko ang bag ko sa mukha ni Dylan. He shrieked. I hell laughed but my head ached. Hell...am I?

"I told you every damn details. Are you not satisfied?" I glared at him.

"Oh-oh...No."

I shook my head. I told Dylan and Damon what happened last night. Lahat ng nangyari. I don't want to keep secrets from them. But Dylan, hindi siya makapaniwala na 'yon lang ang nangyari. He wants something more! Wala na 'kong maibibigay! Bahala na siya!

Huminto ang Chevy sa tapat ng Ericka's. It is one of the branches here of it in the Philippines. Quezon City branch. It is a shop in front then sa taas is may studio for photo shoot. Una na 'kong bumaba dahil ayoko ng marinig ang boses ni Dylan. Dumodoble lang ang sakit. Tumango na lamang ako kay Damon pagkatapos ay naglakad na papasok ng Ericka's.

Sa kanan hawak ko ang bag ko. Sa kaliwa hawak ko naman ang isang bottled water. Halos ubusin ko na ang laman nito bago pumasok sa loob. Hindi ko na hinintay pa si Dylan dahil alam kong matagal ang pagpapaalam niya kay Damon.

Sumalubong ang receptionists at ilang tao sa shop. I smiled, but I cringed when my head pulsed. Hell. Halata sa mukha nila ang alalala sa naging ekspresyon ko. Mahigpit kong hinawakan ang bag ko at nagtanong sa ibang babae.

"Hi, I'm Grace. I am informed by Ms. Ericka to meet the team upstairs. Actually, I think, some of them are having a photo shoot today. The models?" tuloy-tuloy kong awit. Hindi ko alam kung kailangan ko pa bang magpaalala tungkol dito. Maybe, I do respect people before doing things. I need some consent.