Alexes werd op jonge leeftijd in de steek gelaten door haar pack, en haar ouders. Doordat ze een wolf is met een zwarte vacht, en dat hoort niet. Tegenwoordig heeft niemand meer een zwarte vacht. Alleen sommige jongens, maar dat loopt meer tegen het...
Dat is toch te raar voor woorden? Wie voelt er nou zoiets raars door zich heenstromen? Ik wil gewoon normaal zijn na alles wat er gebeurd is. En dan nu dit! Ik wil dit helemaal niet. En dan heb ik ook nog een familie sinds kort, waar ik ook amper iets van weet, vanwege dat hun roedel geheim gehouden is om onbekende reden.
Ik voel dat mijn gezicht nat is. Regent het? Ik kijk omhoog, maar ik zie een donkere, droge lucht. Het regent niet.
Ik raak met mijn vinger mijn gezicht aan, ik voel water. Ik huil.
Ik huil sinds het eerst in een paar jaar. Ik probeer de tranen gefrustreerd weg te vegen, maar tevergeefs, er komen alleen maar meer. En dit keer stop ik het niet. Ik zucht trillerig en laat het gaan.
De tranen stromen over mijn wangen als een waterval. Terwijl ik met lange uithalen huil fluister ik: "W-waar ben je mama? Nu ik je het hardst nodig heb. Ik hou alles niet meer vol, mam. Het voelt alsof ik breek. Alle verwarringen en frustraties het breekt me."
Ik snuit hard met mijn neus, terwijl er nogsteeds tranen vol verdiet over mijn wangen stromen.
"Waarom is er niemand om op mijn vragen te reageren? Waarom ben ik niet zo sterk meer als vroeger? Ik wil geen bang meisje zijn, mama. Ik wil sterk zijn net zoals jou, maar het lukt me niet. Alsjeblieft, help me."
Maar er is niemand die reageert.
De volgende ochtend word ik wakker met dikke ogen, mijn lange wimpers plakken aan elkaar. Langzaam rek ik me uit. Ik kijk op mijn wekker en zie dat het net half 11 is. Ik stap vermoeid uit bed. Ik heb amper geslapen vannacht door alles.
Ik loop naar de badkamer en kijk in de spiegel. Ik zie er zoals gedacht, verschrikkelijk uit. Nou dat is nog een onderschatting, mijn haar lijkt een vogelnest, mijn ogen zijn rood en dik. Mijn wangen lijken wel opgeploft. Zo kan ik echt niet naar het café gaan.
Ik spring snel onder de douche en laat de warme stralen over me heen lopen. Ik doe genietend mijn ogen dicht.
Vervolgens pak ik mijn lievelings shampoo en ruik even aan de dop. Deze geur ruikt zo lekker. Ik voel mijn humeur direct al een beetje opknappen.
De shampoo ruikt naar rode rozen en naar natuur. Wat de geur erg fris maakt.
Na een paar minuten douchen, draai ik de kraan uit en sla een handdoek om mijn lichaam. Ik kijk even in de spiegel, mijn gezicht ziet er al beter uit, hoewel je nogsteeds mijn wallen goed ziet. Daar doe ik maar gewoon wat make-up op.
Ik kijk mijzelf recht in de ogen aan en denk: Alexes, dit word een leuke dag, je laat dit niet verpesten door vannacht. Dat gaan we zoals we wel vaker doen, gewoon vergeten.
Ik zucht even vermoeid, maar loop dan de badkamer uit.
Ik loop naar mijn kamer en kleed me aan. Ik moet iets vrolijks hebben zodat niemand denkt dat ik chagrijnig ben. Ik kijk even twijfelend naar mijn kast, maar pak dan toch wat. Het is een éénvoudig groen jurkje. Van een duur merk, maar hij was een keer in de uitverkoop. Ik pak snel nog even witte hakken en trek ze aan. Zo lijk ik wat langer.
Ik loop naar de badkamer en doe daar mijn make-up wat bestaat uit, concealer voor onder mijn ogen en mascara. Vervolgens loop ik snel naar beneden.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
