Hoofdstuk 6 ~ Een Bezoekje
Ik zie mijzelf als een klein meisje van één jaar aan de tafel zitten, met tegenover mij mijn moeder. Mijn echte moeder.
Langzaam krijg ik hapje voor hapje, wat fruit gevoerd. Ik zit vrolijk op een stukje aardbei te kauwen met mijn kleine voortandjes. De aarbei valt bijna uit mijn mond omdat hij misschien iets te groot is.
Mijn moeder lacht vrolijk bij mijn opgeblazen wangen die vol zitten met aardbei.
Alles ziet er zo zorgeloos uit, en zo rustig, dan je bijna vergeet dat we niet een normaal gezin zijn, dat we geen echte mensen zijn.
Maar dan wordt de rust plots verstoord door een man die binnen komt rennen.
"Schat, ze zijn erachter gekomen. Ze komen je halen," zegt mijn vader paniekerig.
Mijn moeder draait zich om en kijkt mijn vader aan.
"We kunnen niet rennen, Mike. Dit leven wil ik niet voor Alexes," zegt mijn moeder op een rustige en serieuze toon.
Mijn vader kijkt haar verward aan en pakt haar bij haar armen. Hij zakt langzaam door zijn knieën.
"Maar ik kan niet zonder je! Snap dat dan!" Roept Mike wanhopig tegen zijn vrouw.
"Het spijt me, maar we hebben geen keus," zegt ze terwijl er tranen over haar wangen lopen.
Ineens wordt de deur open geschopt en lopen er allerlei mannen binnen gelopen met een boos en serieus gezicht. Ze pakken mijn moeder ruw vast, en ze vecht niet eens terug. Ze heeft zich overgegeven.
Mijn vader kijkt haar aan met huilende wangen.
"Zorg voor Alexes, Mike. Alsjeblieft al is het het laatste wat je doet. Zorg voor haar," roept ze terwijl ze hardhandig de keuken uit wordt getrokken.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
The Dark War - (On Hold)
Kurt AdamAlexes werd op jonge leeftijd in de steek gelaten door haar pack, en haar ouders. Doordat ze een wolf is met een zwarte vacht, en dat hoort niet. Tegenwoordig heeft niemand meer een zwarte vacht. Alleen sommige jongens, maar dat loopt meer tegen het...
