Prologue

1.4K 56 18
                                    







Sa mundong ito ay wala kang mapagkakatiwalaan kundi sarili mo lang. Sa mundong ito ay wala kang maaasahan kundi sarili mo lang. At sa mundong ito, hindi lahat ng bagay ay madaling makalimutan lalo na't ang ginawa nitong impact sa isang tao ay malakas. Sa mundong ginagalawan natin ay walang mas aangat dapat. Dahil ang mga tao sa mundong ito ay parang mga alimango sa timba, naghihilahan pababa.

Sa limang taon na lumipas, maraming mga pagbabago ang naganap. Hindi lang pagbabago kundi marami ring nangyari na hindi inaasahan. Ginawa ko ang lahat ng makakaya ko para lamang magkaroon ng maayos na buhay ang pamilyang meron ako pero ano, iniwan nila ako. Pinagsabihan pa na walang kwentang kuya at tao. Hindi nila alam ang pinagdaanan ko sa mga oras na iyon. Ni wala nga silang kaalam-alam na sa tuwing papasok ako sa trabaho ay nababastos ako. Sinong mag-aakala na ang isang katulad ko ay may taong sisira pala, babastusin ang bawat pagkatao ko, at pagmumukhaing napakawalang kwenta? I remember, this world is the place where a lot of insecure bitches and assholes live. Nagtiwala ako pero anong nangyari, you wanna know? Smirks.

Sa bawat takbo ng segundo, minuto, at oras ay marami nga naman mga bagay na hindi ko maasahang mangyayari sa akin. Mga bagay na nagpabago sa kagagahan ko sa buhay. Sa labis na pagtitiwala ko sa mga tao especially sa mga malalapit na tao sa akin. Stupid people almost destroy my life and I almost ruin my being. And the reason behind all of these, two guys. Oh Sehun and Byun Baekhyun.

Sa pagbaba ko sa puting limousine kung saan ako sakay kanina ay tiningala ko ang matayog na building na nasa harapan ko. Ang D'Company. Itong kompanyang ito ay ang pinakasikat sa buong mundo. Marami kaseng mga branches ito at hindi lang iyan, iba't ibang klase pa. To be honest ay sila nga ang nagpasikat sa bansang ito. Ani nga ng president, change is coming. And in just one snap, the economy of the nation changed. And thanks to a famous Mr. Stained, the person behind this company.

"Let's go, sir?" tanong sa akin ng driver habang pinapayungan ako. Umaambon kase ngayong hapon. Funny to say, hindi naman ganito ang nararamdaman ko. Pwera na lang kung nandito siya, sila. What do you think will happen if I do something? Let just say, something cool and unforgettable? Baka bumagay pa ang nararamdaman nila sa panahon ngayon. Stupid!

Inayos ko ang long braided-style kong neon blue hair papunta sa aking kanang balikat. Yes, I have a long hair and it looks good at me. Do you have any problem with that? if none then shut up. Naglakad na kami patungong entrance at bago pa ako pumasok ay hinarap ko ang driver ko.

 Naglakad na kami patungong entrance at bago pa ako pumasok ay hinarap ko ang driver ko

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Call Mr. Song to come here. I don't want to be alone in here. I don't want to be stuck with these people. I need someone to assists me and that is Mr. Song Joongki. Now go and do it faster. Please," I told him.

"Yes sir. Please excuse me," sagot naman niya. English-speaking isn't he? Well, lahat ng kinukuha kong magtatrabaho sa akin ay dapat marunong mag-ingles. I'm not accepting them because they act like what you called social climber. Kinukuha ko sila dahil gusto ko matutunan nilang mag-ingles and for them to know how to handle foreign visitors in my house. Kahit anong klaseng buhay pa sila except sa pusher, user, at mga convict. Duh, I'm not stupid to accept them. Baka wala pang dalawang segundo, wala nang laman ang mansion ko. Atsaka magkalat pa sila ng virus at germs. Ew!~

HUNHAN: That New Guy!Where stories live. Discover now