The Dark War - (On Hold)

12 ~ Een Vampier?

Ik stap over wat boomstammen heen. Die dus omver gewaaid zijn. Blijkbaar was de storm erg zwaarder dan ik dacht. Ik voel de elektriciteit nog in de lucht. Wacht? Zei ik nou dat ik de elektriciteit voel? Ik ben echt toe aan wat slaap.

De stroom heeft ook langer geduurd dan ik dacht. Ik dacht namelijk maar een paar minuten, want hij ging nogal snel weg doordat rare incident met mijn hand. Waar ik overigens ook niks van snap. Ik heb het me vast verbeeld.

Maar diep vanbinnen weet ik dat ik het niet verbeeld heb.

Maar er moet hier dus wat anders gebeurd zijn, want die bomen zien er - als ik er nu naar kijk - groot en sterk uit. Dat kan die stroom zeker niet gedaan hebben.

Is dit wat Nick bedoeld? Met de onverklaarbare activiteiten in het bos?

Ik schud verward mijn hoofd. Dit is echt raar, wie of wat zouden zomaar bomen omver gooien.

Ik loop stug door, ik ben wel een beetje klaar met de zweer die nu in dit bos hangt.

Ik hoor onverwachts een takje breken. Je hoort het hard door de stilte van het bos heen. 

Ik kijk angstig om me heen. Wat was dat?

Zonder dat ik het merk begin ik zwaar te ademen. 

Komop Alexes, focus je laat je niet vermoorden door een een of ander beest.

Ik ga in een vecht houding staan, maar er komt niks. Ik word niet aangevallen. Ik kijk verward om me heen. Waarom valt diegene me niet aan?

Ik loop naar de plek waarvan ik dacht dat het geluid vanuit die kant kwam. Maar als ik er sta, zie ik niks ernstig.

Dan hoor ik het geluid nog een keer. Het komt vanuit een bosje, schuin tegenover me.

Ik houd mijn adem in en loop er voorzichtig naar toe. Hoewel het helemaal stil is, voelt het alsof mensen mijn snelle hardslag nog van kilometers kunnen horen. Ik slik en stap dan in één keer achter het bosje.

Ik zie een klein, wit konijntje. Zijn oogjes staren me gespannen aan. Serieus! Ik schrok zo erg van een konijn!

Ik lach zachtjes om mijzelf. Wauw. Waarschijnlijk omdat er tegenwoordig niks engs meer in mijn leven gebeurd, dat ik bang word van alle geluiden.

Ik doe mijn hand tegen mijn voorhoofd aan, hoewel het koud is, voel ik het angstzweet op mijn gezicht.

Ik merk dat ik van alle ingehouden spanning hoofdpijn heb gekregen. Ik loop naar achter en laat me tegen een boom aanleunen.

Voor even sluit ik mijn ogen, maar dat kleine momentje van rust wordt ook weer verstoord. Ik heb namelijk het gevoel alsof iemand me aanstaart, en dat is een naar gevoel.

Ik open mijn ogen en zie een zwarte schim staan, maar zo snel als het er stond is het ook weer weg. 

En diepe zucht verlaat mijn mond. Ik moet echt gaan slapen, ik zie allemaal dingen die er niet horen te zijn. Na het konijntjes incident heb ik niet zin in meer.

Ik kijk nog een keer naar de plek waar de schim stond. Nee, niks, gewoon een donkere leegte omringt met bomen. Ik heb het me vast verbeeld. Toch begin ik te lopen, wat na een paar minuten omgaat in rennen.

Na een paar minuten gerent te hebben, ruik ik een aparte geur. Ik stop met rennen en ga over naar een looppas. Ik kan niet plaatsten wat die geur van is, maar ik heb het vaker geroken. Zal ik de geur volgen?

Weet ik veel, als je je leven wilt besparen zal ik nu maar gewoon snel naar ons huis rennen! Schreeuwt Delore licht in paniek door mijn hoofd.