Mroczne wcielenie

Rozdział 4

Podróż mija nam bardzo spokojnie. Chyba żadne z nas nie ma najmniejszej ochoty przerywać tej błogiej ciszy. Natan był skupiony na dowiezieniu nas do jego domu w jednym kawałku, a ja poprostu wygladałam przez szybę, jego cudnego audi. A było co podziwiać. Wszędzie rozciągały się się cudowne lasy Sunriver. Mieszkałam tu z rodzicami i bratem odkąd tylko pamiętam, ale udało mi się wyciągnąć z Sebastiana parę informacji których nie wyjawili mi moi rodzice.

Zanim się urodziłam mieszkali w Detroit i nie było im tam zbyt kolorowo. Rodzice wpakował się w jakieś problemy z gangiem i musieli z tamtą uciec. A tym bardziej moja nowonarodzona osoba im w tym nie pomagała. Ale dali radę i wyszli na prostą : mama została architektem, a tata zatrudnił się w jakiejś korporacji. Mimo tego od zawsze to miejsce wydawało mi się takie jakieś magiczne i tajemnicze.

Z moich przemyśleń wyrywa mnie dopiero głos Natana :
- Jesteśmy na miejscu, Emily.
Bardzo niechętnie wychodzę z samochodu i staję obok Natana. Kiedy spoglądam na jego willę, bo tego budynku chyba nie wypada nazwać domem, poprostu zamieram. Budynek jest zachwycający, nowoczesny, a jednocześnie z nutką tajemniczości. Ale przede wszystkim jest ogromny.

Podczas gdy ja zachwycałam się tą przepiękną budowlą, Natan zdążył dojść do drzwi i nadal je dla mnie trzyma. Szybko otrząsnęłam się i podeszłam do drzwi.
- Sorki, ee... ja poprostu... no... - Nie wierzę w siebie, nigdy się tak wcześniej nie jąkałam. A do tego się rumienię. Jezu, co jest ze mną.
- Spodobał ci się? - odparł tłumiąc śmiech. Miałam taką ochotę strzelić sobie porządnego facepalma, ale resztki moich szarych komórek jeszcze działały.
- Tak, jest naprawdę piękny. - Czy tylko mi się wydaje, że właśnie weszłam do piekarnika?
- Więc na pewno spodoba ci się wnętrze - powiedział z tym swoim śliczny uśmiechem. I temperatura jakby wzrosła o jeszcze 15 stopni. Widać że był zadowolony, ale co do tego jednego na pewno się nie pomylił.

Dark Foxi