Μακριά σου.(Υπό διόρθωση.)

Κεφάλαιο 27

-«Έρχομαι... Έρχομαι...» είπα... Και τότε, την στιγμή που ο Δημήτρης τραβάει την λεπίδα από μέσα μου... Εκείνη την ώρα, ο Άρης με σκουντάει και πετάγομαι.Φαίνεται ανήσυχος.

-«Τι έπαθες; Γιατί φωνάζεις;» με ρώτησε και με πήρε αγκαλιά. Τότε συνειδητοποίησα ότι ήταν απλά ένα όνειρο. Αυτός ξαφνιάστηκε.

-«Μην ρωτάς, δεν θέλω να το θυμάμαι...Ένας φρικτός εφιάλτης...Ένα απαίσιο όνειρο.Ελπίζω να μην είναι αλήθεια.Δεν θέλω να είναι αλήθεια.» του είπα και άρχισα να κλαίω. Ειλικρινά , αυτό είναι το πιο τρομακτικό όνειρο που έχω δει ποτέ μου...Και μόνο στην θύμησή του, ανατριχιάζω. Δεν θέλω να το ζήσω αυτό.Όχι...Όχι...Δεν θέλω...

Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι να συνέλθω και να μπορέσω επιτέλους να κοιμηθώ. Αυτή η ιστορία μού έχει στοιχίσει την ψυχική μου ηρεμία.Σιγά σιγά όμως, μου ερχόταν η γλυκιά νύστα, και έτσι κατάφερα να κοιμηθώ.

7 χρόνια αργότερα

"Αγάπη, έλα εδώ τώρα, και σταμάτα να τρέχεις τριγύρω με τον μικρό."φώναξα στην μικρή που κυνηγούσε τον Λουκά για να πάρει το παιχνίδι της πίσω. Άκουσα τον Άρη να γελάει από πίσω μου. Γύρισα και τον είδα να έχει ακουμπήσει στο κάσωμα της πόρτας. Γαμώτο, πως γίνεται να είναι το ίδιο όμορφος και ελκυστικός όπως τότε ακόμα και ύστερα από 7 χρόνια;

"Τι σκέφτεσαι και με κοιτάς έτσι;" μου είπε και με έβγαλε από τις σκέψεις μου, έχοντας ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη του. Ήξερα που το πάει και, να πω την αλήθεια δεν ήθελα να του το χαλάσω. Άρπαξα σιγά σιγά το κινητό μου και πληκτρολόγησα τον αριθμό της Δέσποινας. Μόλις το σήκωσε, βγήκα έξω στον κήπο να μην με ακούει και της είπα να μου κρατήσει για 2-3 μέρες τα παιδιά. Όχι ότι θα την χάλαγε μιας και τους έχει τρελή αδυναμία. Μόλις το έκλεισα μπήκα μέσα, και πλέον είχα και γω αυτό το χαμόγελο. Τον πλησίασα και τον φίλησα αισθησιακά, κάνοντας τον να καταλάβει τι σκάρωνα.

"Τι ώρα θα τα πας;" με ρώτησε και με τράβηξε πιο κοντά, κολλώντας τα σώματα μας, τα χείλη μας σχεδόν ακουμπούσαν . "Στις 8 θα περάσει να τα πάρει" του είπα, τον ένιωσα να χαμογελάει και με φίλησε. Με τράβηξε μέχρι την κουζίνα, έκλεισε την πόρτα με το πόδι του και με έβαλε να κάτσω πάνω στον πάγκο. Με μία κίνηση έκλεισε την κουρτίνα και άρχισε να με φιλάει σιγά σιγά στον λαιμό και να αφήνει σημάδια πάνω μου, ξέρει ότι αυτό με εξιτάρει.

Είχα αρχίσει να ανασαίνω βαριά και το κατάλαβε. Χαμογέλασε πονηρά και άρχισε να αγγίζει όλο μου το σώμα μέσα και έξω από τα ρούχα. Ένιωσα μια ελευθερία και κατάλαβα ότι είχε ξεκουμπώσει το σουτιέν μου. Άρχισε να με χουφτώνει και να πειράζει τις ρόγες μου, συνεχίζοντας να με φιλάει στον λαιμό και στο στόμα. Σιγά σιγά ένιωθα το χέρι του να κατεβαίνει και να μπαίνει μέσα από την φούστα μου. Τον ένιωθα να χαϊδεύει το εσωτερικό των μηρών μου και ύστερα έβαλε δύναμη ώστε να ανοίξω καλύτερα τα πόδια μου. Άρχισε να χαϊδεύει την περιοχή μου πάνω από το εσώρουχο, ίσα ίσα για να με βασανίσει και να με δει να κοκκινίζω από έξαψη.