Μακριά σου.(Υπό διόρθωση.)

Κεφάλαιο 10

Δυο Χρόνια Μετά...

Δυο χρόνια πέρασαν από τότε που έφυγα από την Ελλάδα και μετακόμισα στην Αγγλία.Με τα κορίτσια κρατήσαμε επαφές. Έχουν έρθει να με δουν πάρα πολλές φορές . Ο Άρης τους πρώτους πέντε μήνες κάθε μέρα μου έστελνε μηνύματα. Μα εγώ δεν πρόκειται να ξεχάσω τι μου έκανε.Απ' ότι έμαθα ύστερα από εμένα, δεν ξαναέκανε σχέση,απ' όσο μου είπαν τα κορίτσια. Ούτε το έκανε με άλλη κάθε βράδυ, πράγμα που μου έκανε εντύπωση.Φέτος αρχίζω Πανεπιστήμιο, μαζί με τα κορίτσια.Και το καλύτερο είναι ότι θα σπουδάσω στην Ελλάδα.Ο θείος μου μετά από τα αμέτρητα παρακάλια μου με άφησε να πάω να σπουδάσω εκεί. Αθήνα. Θα είμαι με τα παιδιά και τους παλιούς μου φίλους. Άλλα πέντε παιδιά θέλουν να σπουδάσουν μαζί μας.Και χαίρομαι πάρα πολύ επειδή, ο Άρης σπουδάζει Θεσσαλονίκη. Απ'ότι μου είπαν οι άλλες.

-«Έτοιμη;» με ρώτησε η Χρύσα.

-« Έτοιμη. Πάμε, μας περιμένει και το ταξί απ' έξω.» είπα με ενθουσιασμό που θα γύρναγα πάλι πίσω.

-«Γεια σου μικρή μου, θα μου λείψεις. Το καλοκαίρι περίμενέ με να σου έρθω.» μου είπε η Γωγώ. Βιάζεται πολύ αυτή η κοπέλα να πάει στην παραλία.Καλύτερα να σπούδαζε στην Αυστραλία ,άμα βιάζεται τόσο.

-« Θα σε δω και πιο νωρίς...Πήγες κατευθείαν στις καλοκαιρινές διακοπές. Έχουμε μήνες μπροστά μας. Τα Χριστούγεννα που νομίζεις ότι θα τα περάσω. Σιγά μην τα περάσω μόνη μου στην Ελλάδα. Ξέρεις ποιος θα κατεβεί Αθήνα.»της είπα, σοβαρεύοντας στην τελευταία πρόταση μου.

-« Και εμάς δεν θα μας τιμήσεις με την παρουσία σου;» με ρώτησε η Τζένη.

-«Άμα είναι θα κατέβω Ελλάδα. Καλέ γιατί τα συζητάμε από τώρα; Έχουμε καιρό γι' αυτά. Πηγαίνετε, σας περιμένει και το ταξί.Θα χάσετε και την πτήση σας.» μας είπε με παιχνιδιάρικο ύφος. Η αλήθεια ήταν ότι δεν κρατιόμουν να μπω στο αεροπλάνο για Ελλάδα, αλλά δεν ήθελα να τους αφήσω.

Αυτά τα δύο χρόνια ήταν τα καλύτερά μου. Γνώρισα καινούριους ανθρώπους, και δεθήκαμε πάρα πολύ. Από όλους όμως θα μου λείψει ο Μιχάλης.

Flashback...

-« Άντε βρε μικρό μου.Μας περιμένει η Μάρ κάτω. Μην την στήσουμε. Ξέρεις πως αντιδράει όταν αργούμε.» μου είπε. Η Μάρ είναι η αδερφή του Μιχάλη. Μαζί βγαίνουμε κάθε μέρα από τότε που γνωριστήκαμε τυχαία στον δρόμο.

-«Τώρα. Έτοιμη, κατεβαίνω.» Κοιτάζομαι μια ακόμα φορά στον καθρέφτη για να δω μήπως πρέπει να αλλάξω τίποτε πάνω μου. Το μαύρο μου φόρεμα, τονίζει τις καμπύλες μου, και βασικά, κολακεύει αφάνταστα το σώμα μου.Το μακιγιάζ μου είναι ελαφρύ αλλά το μολύβι, μου τονίζει τα γαλάζια μου μάτια. Παίρνω τον φάκελό μου και κατεβαίνω γρήγορα τις σκάλες.