Μακριά σου.(Υπό διόρθωση.)

Κεφάλαιο 6

Το επόμενο πρωί σηκώθηκα και κατέβηκα κάτω. Το θέαμα μαζί με τον πονοκέφαλο από το χθεσινό περιστατικό με έκανε να ξεχαστώ λίγο.

Ο Άρης κοιμόταν μισός στον καναπέ με το μισό του σώμα κάτω και να στηρίζεται στο ένα πόδι για να μην πέσει τελείως. Η Χρύσα κοιμόταν επάνω στον Θάνο και ο Γιώργος είχε κοιμηθεί στην πολυθρόνα. Τώρα όμως έτσι όπως ήταν, έπρεπε να τον έβγαζα φωτογραφία. Σε στάση εμβρύου. Όμως επειδή με έκαιγαν άλλα αποφάσισα να ξυπνήσω μόνο τον Άρη για να μου φύγει η περιέργεια που είχα.

-« Σήκω μορφονιέ, θέλω να μιλήσουμε.»

-«Άσε με ρε μαμά, δεν θέλω να πάω σχολείο.»

-«Δεν είμαι η μάνα σου»

-«Α εσύ είσαι. Πώς κοιμηθήκατε κυρία από το χθεσινό...ότι ήταν αυτό τέλος πάντων;»

-«Άρούλη, δεν έχω καμία όρεξη. Σήκω, θέλω να σου μιλήσω.Και μην με αγνοείς. Σήκω. Σε λίγο πρέπει να σηκώσω και την ξαδέρφη σου.»

-«Καλά. Έρχομαι.»

Και με τα πολλά κατάφερα και τον σήκωσα. Το θέμα είναι πώς θα τον ρωτήσω αυτό που άκουσα εχθές το βράδυ. Αλλά σίγουρα θα με βγάλει τρελή αλλά τουλάχιστον αξίζει τον κόπο.

Αφού μπήκαμε στην κουζίνα και κλείσαμε την πόρτα και σιγουρεύτηκα ότι δεν μας ακούει κανείς άρχισα τις ερωτήσεις για χθες το βράδυ.

-«Άρη ποιος με πήγε χθες το βράδυ στο δωμάτιο μου και με άλλαξε και μου έβαλε πιτζάμες;»

-«Εγώ. Ελπίζω να μην υπάρχει πρόβλημα.Αλλά και πάλι και να υπήρχε δεν υπήρχε περίπτωση να άφηνα κανέναν άλλον να σε πάει γιατί παραπατάγανε και σκοντάφτανε στο ισάδι. Πόσο μάλλον να ανέβαιναν σκάλες και να κουβάλαγαν και άλλο ένα σώμα πάνω τους.Τέλος πάντων. Χάρη σου έκανα γιατί έτσι όπως είχαν απλωθεί εκείνοι σε έβλεπα εσύ και η άλλη η χαζή η Τζένη να την βγάζατε στο πάτωμα .»

Όση ώρα μίλαγε εγώ τον κοίταγα και προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω με τι ύφος τα έλεγε γιατί ήμασταν και αγουροξυπνημένοι.

Χάρη σου έκανα. Δηλαδή πρέπει να του πούμε και ευχαριστώ αυτού εδώ...σκέφτηκα και ένιωσα ένα κύμα θυμού να αρχίζει να ζωντανεύει μέσα μου.

-«Και για να έχουμε καλό ερώτημα εσύ γιατί κοιμήθηκες στον καναπέ ενώ κάλλιστα μπορούσες να ανεβείς στο δωμάτιό σου;Και η Τζένη γιατί είναι με τα ρούχα και δεν την άλλαξες και αυτή παρά μόνο εμένα;Και γιατί δεν βοήθησες και τους άλλους να πάνε στο δωμάτιο των καλεσμένων;»του δήλωνα τις ερωτήσεις μου την μία μετά την άλλη .