Κεφάλαιο 17

265 21 4
                                    

Το πρωί μας βρήκε αγκαλιά.Κοίταξα το ρολόι και έδειχνε έξι το πρωί. Σηκώθηκα αργά για να μην τον ξυπνήσω. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο. Χτένισα τα μαλλιά μου και κατέβηκα στην κουζίνα για να φτιάξω πρωινό. Καθώς βγάζω τα υλικά για τις κρέπες, γυρνάω βλέπω τον Άρη καθισμένο σε μία καρέκλα να με κοιτάει.

-«Νόμιζα ότι κοιμόσουν.» του είπα και εκείνος γέλασε.  Αφού ξεπέρασα την τρομάρα κατευθύνθηκα προς την άλλη μεριά της κουζίνας να πάρω ένα μπολ για να χτυπήσω τα υλικά για τις κρέπες. Καθώς πέρναγα από δίπλα του ( τι το 'θελα και εγώ !!!!) και μόλις είχα πάρει το μπολ, με τραβάει από την μέση και μου πέφτει το μπολ και αρχίζει τα μελό του.

-«Να σου πω, δεν αφήνεις τις αγκαλίτσες και τα φιλάκια για καμία άλλη ώρα γιατί πρέπει να φτιάξω πρωινό και μετά να ετοιμαστούμε γιατί έχουμε και μία σχολή να παρακολουθήσουμε;» του είπα μόλις σταμάτησε να με φιλάει.

-«Δηλαδή σε πείραξε ,ε ;» μου είπε και μου έκλεισε το μάτι.

-«Όχι, αλλά δεν είναι η ώρα» του είπα καθώς σηκωνόμουν από τα πόδια του.

-«Καλά...Πάω να ντυθώ μαμά... » μου είπε και μου χαμογέλασε.Το ανταπέδωσα το χαμόγελο και συνέχιζα να μαγειρεύω ρίχνοντας τα αυγά μέσα στο μπολ.

Σε λίγο κατέβηκε ντυμένος και έτοιμος. Είχα ετοιμάσει τις κρέπες και τις είχα βάλει και στα πιάτα. Καθίσαμε και φάγαμε τις κρέπες μας και ύστερα εγώ πήγα πάω και άλλαξα. Επειδή είχε λίγο κρύο και δυστυχώς δεν είχα άλλα ρούχα ελεύθερα ( ντρέπομαι...) έβαλα μία σχετικά φαρδιά ροζ μπλούζα και ένα ροζ παντελόνι. Πήρα μία μαύρη ζακέτα και έβαλα και τα μαύρα μου σταράκια και ένα μαύρο κολιέ και κατέβηκα κάτω.

-«Ποια είσαι και τι έκανες στην γκοθού αγάπη μου...» με ρώτησε και εγώ έβαλα τα γέλια.

-«Δυστυχώς για μένα, δεν είχα άλλα μαύρα σιδερωμένα. Πάμε όσο πιο γρήγορα τελειώσει αυτή η μέρα, τόσο πιο γρήγορα θα βγάλω αυτά τα ρούχα που με δείχνουν σαν μαρσμέλοου...» του είπα και εκείνος γέλασε με το δικό του μοναδικό γέλιο.Κατευθυνθήκαμε προς την πόρτα. Την κλείδωσα και μπήκαμε στο αμάξι μου.


Μόλις τέλειωσαν οι επτά βασανιστικές ώρες  του Πανεπιστημίου πάμε στο σπίτι.Μόλις μπήκαμε πήγα πάνω και άλλαξα. Έβαλα τις μαύρες πιτζαμούλες μου, έπιασα τα μαλλιά μου σε μία απλή κοτσίδα και κατέβηκα κάτω να κάνω παρέα στον Άρη. Έκατσα δίπλα του και με πήρε αγκαλιά. Βάλαμε να δούμε μία ταινία. Κάποια στιγμή την σταματάει στο καλύτερο.

Μακριά σου.(Υπό διόρθωση.)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora