Μακριά σου.(Υπό διόρθωση.)

Κεφάλαιο 14

Το επόμενο πρωί με σήκωσε με ένα φιλί. Θέλω να τον σκοτώσω. Πώς τολμάει ύστερα από αυτό. Αλλά, όπως είπαμε. Γλυκιά και καλή.Έτσι του έδωσα και εγώ ένα φιλί και σηκώθηκα για να πάω στην κουζίνα να φτιάξω έναν καφέ.Εκεί βλέπω την Δέσποινα.

-«Μου φτιάχνεις και εμένα έναν; Θέλω να σου μιλήσω για κάτι.» της είπα. Περίεργο. Μόλις την γνώρισα αλλά νιώθω ότι την ξέρω χρόνια.

-«Ορίστε. Τι έγινε ρε κοπελιά;»με ρώτησε με φανερή την απορία στο πρόσωπό της.

-«Εχθές το βράδυ αναρωτιόμουν πού ήταν ο Άρης και έτσι υπέθεσα ότι ήταν στην αυλή, που ήταν, αλλά καθώς πήγαινα τον άκουσα να μιλάει σε μία και να την αποκαλεί μωρό του και άλλα τέτοια όπως φωνάζει εμένα.»της είπα λυγίζοντας στις τελευταίες λέξεις μου. Τα δάκρυα ξεχύθηκαν καυτά από τα μάτια μου και σχημάτιζαν ένα ρυάκι καθώς μούσκευαν το δέρμα του προσώπου μου.

-«Ά τον άχρηστο και τον αχάριστο.Έλα, μην κλαις ρε Μαράκι. Δεν αξίζει.Δεν αξίζει να κλαις για εκείνον.Άμα δεν σε εκτίμησε μια φορά εκείνος, μην τον εκτιμήσεις ούτε και εσύ.» μου είπε.Μιλάει σαν να ξέρει κάτι που εγώ δεν ξέρω.Σταμάτησα να κλαίω και την πήρα μία αγκαλιά.

-«Ευχαριστώ για την συμπαράσταση.Μάλλον έχεις δίκιο.Δεν αξίζει να κλαίω για εκείνον τελικά.» της είπα και την φίλησα στο μάγουλο. Και έτσι έφυγα από την κουζίνα και βγήκα έξω όπου είδα όλη την παρέα μαζί με αυτόν.Εκείνος ξαφνικά πήγε μέσα και έμεινα με με τους υπόλοιπους.

Τέλος πλευρά Μαρίας...

Πλευρά Άρη...

Η Δέσποινα μου έκανε νόημα σαν τρελή να πάω εκεί να μου μιλήσει.

-«Έλα, τι θες; Και γιατί κάνεις λες και θέλεις να προσγειώσεις αεροπλάνο;» την ρώτησα.

-« Βλάκα, μπουμπούνα, άχρηστε, σε άκουσε που μίλαγες με την άλλη την ηλίθια στο τηλέφωνο.Αφού έχεις μία φωνή καραμούζα λογικό το βρίσκω. Ανόητε , κοκορόμυαλε, και τώρα κλαίει για σένα επειδή φοβάται ότι θα σε χάσει. Νιώθει ότι την πρόδωσες. Και τώρα δεν θέλει να σε ξέρει.» μου είπε. Γαμώτο μου. Τα έκανα πάλι όλα ρόιδο. Να πάρει Στέφανε εσύ και οι ιδέες σου.

Πάω στην πόρτα και την φωνάζω.

-«Μαρία.Έλα λίγο να σου πω.» την φωνάζω. Έρχεται προς το μέρος μου και μπορώ να καταλάβω ότι το χαμόγελό της είναι ψεύτικο για να μην καταλάβω τίποτα.Γαμώτο, ξέρω ότι πάω να κάνω βλακεία αλλά άμα είναι για εκείνη, σκοτώνω μέχρι και άνθρωπο.Και ας είναι και η Δέσποινα.