❝Κοίταξα τον ουρανό και τα υπολείμματα που είχαν αφήσει τα βεγγαλικά. Κάτι είχε ξεκινήσει και άλλαζε μέσα μου. Και για πρώτη φορά σήμερα ένιωσα δυνατή και αποφασισμένη. Χαμογέλασα και στάθηκα δυνατή πιστεύοντας στη δύναμη της ψυχής μου. Γιατί για έν...
Άκουγα τη φωνή του να σκάει στις πύλες των αφτιών μου αλλά δεν μπορούσα να μιλήσω. Δεν είχα τη δύναμη να σταματήσω να κλαίω. Δεν είχα το κουράγιο να δώσω εντολή στο σώμα μου να ηρεμήσει. Με έσφιξε στην αγκαλιά του και με κούναγε αργά αργά πάνω του. Το κεφάλι μου βρισκόταν στο στήθος του. Στο αφτί μου ερχόταν μια σταθερή μελωδία. Αμέσως άρχισα να ηρεμώ. Οι χτύποι της καρδιάς του με έκαναν να βρω τη δύναμη να ηρεμήσω. Βρήκα τον έλεγχό μου και σήκωσα το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω. Ένα βλέμμα ανήσυχο και ένα χαμόγελο νευρικό αντίκρισα. Πότε δεν είχα έρθει τόσο κοντά μαζί του. Στάθηκα να τον κοιτάω και για μια στιγμή κατάλαβα ότι με είχε βοηθήσει.
- Είσαι εντάξει;
Κοίταξα τα μάτια του και μέσα είδα συμπάθεια. Τότε κατάλαβα ότι είχα κάνει τόσο λάθος για εκείνον. Ήταν καλός, απλά δεν άφηνε κανέναν να τον πλησιάσει.
- Σε...σε ευχαριστώ πολύ Έρικ.
- Πάω να σου φέρω ένα ζεστό τσάι. Θα είσαι εντάξει εδώ;
Του έγνεψα και τον είδα που απομακρυνόταν. Πόσο πολύ με είχε βοηθήσει; Αν δεν ήταν εκείνος τώρα θα βρισκόμουν λιπόθυμη στο πάτωμα. Τύλιξα την κουβέρτα γύρω μου και ανακάθισα στον καναπέ. Κοίταξα το κινητό μου και η ώρα ήταν έξι παρά δέκα. Είχε ξημερώσει για τα καλά. Ένα θολό φως έμπαινε από τα παράθυρα και γέμιζε το σπίτι με ελπίδα. Κατά πόσο όμως θα ήταν καλή η ελπίδα; Μήπως θα ήταν θολή όπως και το φως; Έκλεισα τα μάτια μου και τότε κατάλαβα ότι ο Έρικ είχε έρθει ήδη δίπλα μου. Δεν είχα το κουράγιο να τα ανοίξω όμως. Έβαλε τα πόδια μου πάνω στον καναπέ και τότε αφέθηκα σε έναν βαθύ ύπνο.
***
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΣΤΕΦΑΝ
Είχαν περάσει τόσες ώρες και αυτό που έβλεπα μπροστά μου δεν το περίμενα. Η οργή του Τάιλερ για εμένα έκανε την κούραση του να μηδενίζεται. Η επιμονή του να με σκοτώσει μεγάλωνε λεπτό προς λεπτό. Πίσω του οι δύο μάγοι είχαν κουραστεί. Τους προστάτευε όμως. Δεν τους άφηνε να τον βοηθήσουν όσο αδύναμος και αν ήταν. Δεν ήθελα να του κάνω κακό. Υπό άλλες συνθήκες από το πρώτο κιόλας λεπτό θα είχε πεθάνει. Αλλά όχι. Είχα αντοχή και τον άφηνα να συνεχίζει. Με κοίταξε με βλέμμα σκοτεινό και εγώ γέλασα ειρωνικά.
