The Dark War - (On Hold)

5 ~ Meer Problemen

Als ik nu in mensen vorm was dan weet ik zeker dat er van frustratie en alles nu tranen over mijn wangen zouden lopen.

Het is al goed, we gaan gewoon weer terug naar ons huis en dan spreken we wel even af met Jessica of zo. Misschien heb je gewoon even behoefte aan iemand die bekent is, zegt Delore op een rustige toon terug.

Oké, antwoord ik een beetje gekalmeerd.

We rennen de rand van het territorium over. Ik zie dat de wolven die achter mij aanzaten. Afremmen en langzaam weer terug lopen.

Ze komen me niet eens terug halen? Misschien geven ze toch iets om mij en willen ze me wat ruimte geven. Of ze geven helemaal niks om mij en willen me weg hebben dat kan ook.

Ik ren langzaam weer terug naar mijn huisje in het bos.

Ik verander weer in een mens, en pak de kleren die ik altijd bij een boom vlak bij me huis heb liggen.

Ik pak de sleutel die ik altijd onder de bloempot heb liggen en die de deur open. Ik loop naar binnen en doe de deur op slot.

Ik loop de trap op om mijn mobiel te halen maar ik bedenk me dat die nog bij mijn oma ligt in mijn tas.

Shit.

Ik zak langzaam op de grond, Ik houd het niet meer vol. Alles van de afgelopen dagen komt eruit. Ik begin met lange uithalen te huilen. Waarom ben ik weggegaan? Waarom durfde ik mijn familie niet onder ogen te komen? Ben in bang? Bang voor wat?

En het ergste van alles is, dat er niemand is om me te helpen.

Ik weet niet hoe lang ik hier al zit. Maar lang genoeg om mijn shirt nat te maken van de tranen.

Ik sta langzaam op en kijk in de spiegel in de gang.

Ik zie een bleek meisje met rood omrande ogen, bruin futloos haar en een gebroken uitdrukking.

Oftewel ik zie er verschrikkelijk uit.

Ik loop de trap op. En pak mijn spullen om te gaan douchen. Ik stink naar zweet en zie er niet uit.

Als ik weer rustig ben en onder de douche sta bedenk ik me, misschien moet ik Jessica vertellen over weerwolven. Misschien weet ze wat ik moet doen. Ik ben nu al lang vriendinnen met haar, en weet dat ze er altijd voor me zal zijn.

Ik wou het haar eerder al vertellen maar toen durfde ik op het allerlaatste moment niet meer omdat ik bang was, dat ze bang voor mij zal worden. Maar nu bedenk ik me toen Jessica lang verdrietig was wou ze me er niks over vertellen. Maar toen heeft ze het eindelijk gedaan, en het bleek dat ze veel problemen thuis heeft met haar ouders. Haar ouders vertrouwen haar niet, en dat zat haar erg dwars. Maar toen ze het mij vertelde luchtte dat erg op voor haar.

Dus misschien moet ik ook gewoon opbiechten wat ik al veel eerder had moeten doen. Alleen ik heb dus geen mobiel.

Ik stap de douche uit en doe mijn kleren aan.

Als ik aangekleed voor de badkamer spiegel sta, zie ik dat mijn ogen nu iets zelfverzekerder staan. Ookal zijn ze nog steeds een beetje rood.