VMA_ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ #1

3.6

ΕΥΑ

Έσφιξε το σαγόνι του έτοιμος για επίθεση. Τρεφόταν από την αδυναμία των γύρω του, διοικούσε, απαιτούσε και διέταζε όπως ακριβώς έκανε ο Κρίστοφερ. Κρέμασα το μπουφάν μου στην ντουλάπα. «Δεν θα πας στη Ζέτα; Έκανες σαν τρελός που δεν την έβρισκες».

«Όχι πριν μου απαντήσεις».

Του έδειξα την έξοδο κι όταν κατάλαβα πως δεν είχε σκοπό να μου αδειάσει τη γωνιά, τον προσπέρασα και πήγα στο μπάνιο. Η πόρτα άνοιξε ξανά με τον Ντέιμον να στέκεται πίσω μου και να με κοιτάζει από την αντανάκλαση του καθρέφτη εκνευριστικά ψύχραιμος. Ας έκανε ό,τι ήθελε ο γελοίος. Όσο περισσότερη σημασία του έδινα τόσο πιο σημαντικός ένιωθε. Έσκυψα στον νιπτήρα και άρχισα να πλένω τα δό­ντια μου. Έκανα γαρ­γάρες, ξέ­πλυνα το στόμα μου, σκούπισα το πρόσωπό μου και ο βλάκας εκεί... ακλόνητος. Στην ίδια στάση, με το ίδιο ατάραχο ύφος συνέχιζε να μου σπάει τα νεύρα.

Γύρισα και τον στοχοποίησα με την οδοντόβουρτσα.

«Τι θέλεις επιτέλους;»

«Αλήθεια, να επαναλάβω;» Έδεσε τα χέρια στο στέρνο και ανασήκωσε απαθέστατος τους ώμους. «Λοιπόν, η Ζέτα είναι στο γραφείο, ασφαλής και με περιμένει οπότε δεν πρόκειται να φύγω από εδώ αν δεν μάθω τι σκατά έγινε χτες το βράδυ;»

«Τίποτα δεν έγινε».

«Και γιατί άργησες να πας στο μάθημα;»

«Είχα άγχος, δεν άλλαξα την ώρα και το ξυπνητήρι χτύπησε καθυστερημένα».

Έσμιξε τα φρύδια.

«Δεν ξενύχτησες εκτός διαμερίσματος;»

«Όχι».

«Και από το διαμέρισμα πήγες καρφί στη σχολή;»

«Ναι».

«Ωραία» είπε και έφυγε.

Σκατά. Είχε καταφέρει να με ελέγξει ακόμα και στο ποιο γελοίο θέμα. Άνοιξα την πόρτα. «Γιατί τόσες ερωτήσεις;» του φώναξα.

Η Μάιρα και ο Ίθαν εμφανίστηκαν στο βάθος, το πρόβλημά μου συνέχιζε να κινείται χαλαρό προς την έξοδο.

Έσφιξα τις γροθιές μου.

«Απάντησέ μου, συμμορίτη».

Ο Ντέιμον φρέναρε στη μέση της διαδρομής, έτριξε το σβέρκο και όταν γύρισε προς το μέρος μου το στέρνο του παλλόταν με ένταση. Οι μύες διαγράφονταν στα χέρια του με τις φλέβες να πλέκονται μέχρι τα δάχτυλά του. Τελικά δεν ήταν τόσο χαλαρός όσο έδειχνε. Ήταν εκνευρισμένος, ένας θεός ήξερε τους λόγους του, αλλά σε σχέση με εμένα μέχρι εκείνη τη στιγμή το είχε κρύψει τέλεια.

Άνοιξε τον βηματισμό του, βρέθηκε ξανά απέναντί μου.

«Όλη την Κυριακή έψαχνα τη Ζέτα και ξαφνικά έπρεπε να ασχοληθώ και με εσένα» με κατηγόρησε.

«Δεν σου ζήτησε κανείς να με ψάξεις».

Με έδειξε, έκανε ένα βήμα κοντά και κόλλησα με την πλάτη στον τοίχο.

«Ούτε εσένα σε πέταξαν εκτός αμφιθέατρου επειδή άργησες».

«Ορίστε;»

«Με άκουσες» μου πέταξε. «Μείνε εντός προγράμματος μέχρι να γίνεις επίσημα μέλος της Οικογένειας. Μετά θα ξέρεις τους κανόνες και θα έχεις φύλαξη, με ό,τι στα κομμάτια θα θέλεις να κάνεις τον ελεύθερο χρόνο σου». Με άφησε με το στόμα ανοιχτό και έφυγε.

Με άφησε κι εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πως δεν είχε μόνο παντού διασυνδέσεις αλλά δύναμη στον λόγο. Η στάση του με εξαντλούσε από ενέργεια και αφού με έφερνε στα πρόθυρα τρέλας έπαιρνε απαντήσεις στα θέματα που ήθελε χτίζοντας αργά και σταθερά έναν τοίχο γύρω μου. Στερούσε το οξυ­γόνο μου, δεν με άφηνε να σκεφτώ λογικά και κάθε φορά έφευγε πανηγυρικά με ένα κομμάτι μου. Είχα κάνει λάθος. Δεν ήταν ίδιος με τον Κρίστοφερ, το μοντέλο Ντέιμον ήταν εξελιγμένο και επικίνδυνο.

Ύστερα από αρκετή ώρα η Μάιρα προσπάθησε να με πείσει πως ο Ντέιμον διέφερε από τον πατέρα μου. Επέμενε να δεχτώ τον έλεγχο ενώ ήξερε πως όσο προστατευμένη κι αν ήμουν κοντά στον Κρίστοφερ, στο τέλος έγινα στόχος. Η Μάιρα ήξερε τα πάντα για το παρελθόν μου κι ενώ η επιμονή της ήταν εντελώς παράλογη την άκουσα χωρίς να μιλήσω. Η άτυπη υι­οθεσία της ήταν το μόνο σωστό πράγμα που είχε κάνει στη ζωή του ο πατέρας μου. Την ένιωθα σαν αδερφή μου, ήταν η μοναδική οι­κογένεια που θα ανεχόμουν κι αν είχε χάσει τα λογικά της, θα έκανα υπομονή μέχρι να συνέλθει.

ΝΤΕΙΜΟΝ

Πίσω από την εξαφάνιση της Ζέτας κρυβόταν το παρακλάδι του Ιταλού, αποκαλούμενος στην πιάτσα 'Μεγάλος'. Μέσω τρίτου και για λογαριασμό των Ιταλών, κινούσε τα νήματα στη σχολή Οικονομικών και είχε καταφέρει να διεισδύσει στην Κορύφωση. Προσέγγισε τη Ζέτα προσφέροντάς της μια αξιόλογη δόση ηρωίνης ώστε να αρχίσει να μιλάει. Η εξάρτηση της Ζέτα από το ναρκωτικό ή θα με πήγαινε δέκα βήματα πίσω ή θα με τερμάτιζε πρώτο. Χρησιμοποιώντας την αδυναμία της υπέρ μου, πήρα το ρίσκο και της είπα να δεχτεί να γίνει πληροφοριοδότης τους. Αν κελαηδούσε αυτά που ήθελα στον μεσάζοντα θα μάθαινα ποιος ήταν ο Μεγάλος και θα έλυνα τη σύνδεση.