VMA_ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ #1

2.2

ΕΥΑ

Λίγη ώρα αργότερα ένας παρόμοιος τύπος πλησίασε τον Ίθαν. Μίλησαν ελάχιστα, σχεδόν με νοήματα αλλά ευτυχώς ο βρομιάρης νούμερο δύο δεν κοίταξε και δεν πλησίασε καν προς το μέρος μου. Μόλις έφυγε ο Ίθαν έγνεψε στη Μάιρα.

«Πάμε» μου είπε η φίλη μου.

Μου έπιασε το χέρι και δεν ρώτησα καν πού εννοούσε. Έτσι όπως λειτουργούσαν εκεί μέσα αποκλείεται να έμενα μόνη μου στο μπαρ.

Στα μέσα της διαδρομής μια σερβιτόρα σταμάτησε μπροστά από τον Ίθαν. Ό,τι κι αν άρχισε να του λέει φαινόταν ταραγμένη, έτρεμε. Εκείνος την έπιασε από τον ώμο σαν να προσπαθούσε να την καθησυχάσει, ύστερα εστίασε πίσω της και κούνησε δεξιά το κε­φάλι του. Η κοπέλα έφυγε κι όπως συνεχίσαμε είδα έναν άντρα με σκισμένο τζιν και αρβύλες να σέρνει έναν κουστουμαρισμένο προς την έξοδο.

«Θα το συνηθίσεις» μου σχολίασε η Μάιρα και τη φρέναρα.

Τι στο καλό γινόταν εκεί μέσα, γαμώτο;

«Να συνηθίσω τι;»

«Τη δουλειά τους» είπε και με τράβηξε να συνεχίσουμε.

Προσπερνώντας και τους τελευταίους πελάτες του επιπέδου Άις, ανεβήκαμε δύο σκαλιά, διασχίσαμε έναν στενό διάδρομο και βρε­θήκαμε σε έναν προθάλαμο με δύο καναπέδες. Ακούστηκαν γέλια και παράλληλα από μια πόρτα που έλεγε Μόνο για το Προσωπικό βγήκαν δύο ξανθιές με ανύπαρκτο ντύσιμο. Οι χορεύτριες χαιρέτησαν τον Ίθαν κι εκείνος ανταπέδωσε κρατώντας την πόρτα ανοιχτή για να περάσουν. Δευτερόλεπτα αργότερα έκανε το ίδιο για εμένα και τη Μάιρα με την πόρτα στο βάθος.

Ακολουθώντας τη φίλη μου βρέθηκα σε ένα γραφείο που άνετα θα μπορούσε να θεωρηθεί στάβλος. Στον χώρο υπήρχε ένα μεγάλο τραπέζι με συσσωρευμένα χαρτιά και φακέλους, άδεια μπουκάλια βότκας, σκόρπια ποτήρια και τασάκια γεμάτα γόπες. Δυο πολυθρόνες ήταν καλυμμένες με βρόμικα ρούχα, ένα ζευγάρι μπότες πεταμένες στο πάτωμα, παρέα με κάμποσα περιοδικά αυτοκίνητων, και αριστερά της εισόδου ένα επι­τραπέζιο φλιπεράκι.

Η πόρτα έκλεισε, ο Ίθαν πλησίασε το τραπέζι. Μετακινώντας οτιδήποτε βρι­σκόταν σε σωστή θέση επάνω στην ξύλινη επιφάνεια προφανώς δεν βρήκε αυτό που έψαξε και στράφηκε δεξιά.

«Πού το έβαλε, ρε μαλάκα;» φώναξε.

«Στο πρώτο και στο τρίτο» ακούστηκε η φωνή του Ντέιμον από το διπλανό δωμάτιο.