When Love Strikes Back (JuliElmo Fanfiction) COMPLETE

Chapter 15

Ang cute nila. Parang mag-ina.

—;—

Halos sabay dumating si Julie at ang mama niya—nauna lang ng ilang segundo si Julie.

“Nako, pagpasensyahan mo na itong damit na nakita ko Elmo, ha. Alam mo naman ang papa ni Julie. Big size. Yan na talaga yung pinakamatino at maliit na damit niya, e.”

“Nako, okay lang po. Nakakahiya nga po, e. Salamat po.”

“Aysus. Para namang iba ka sa amin.”

Nangiti si Elmo.

Nangiti ang mama ni Julie. ”Siya nga pala, sa tingin ko mas makakabuti kung dito ka muna magpalipas ng gabi…masyadong malakas yung ulan mamaya kung ano pa mangyari sa’yo sa daan.”

Parehong nagulat sina Elmo at Julie.

“Ho? Ay, hindi po. Okay lang po ako.”

“Hindi, ano ka ba. Isa pa, pasasalamat ko na rin yun para sa paghatid mo kay Julie ng maayos dito sa bahay, nabasa ka pa, o.”

“Wala po yun…”

“Kaya nga dito ka na magpalipas ng gabi, o kaya kapag tumila na yung ulan. Sa ngayon, dito ka muna.”

“Eh…abala po yun sa inyo.”

“Hindi yun abala. Tulong pa nga yun, e. Madaling araw kasi madalas umuuwi ang papa nito si Julie kaya wala kaming kasamang lalaki, eh, atleast ngayon andiyan ka.”

Napa-isip si Elmo.

“Sige na, iho…”

“…s-sige po…”

Ngumiti ang mama ni Julie.

Ngumiti rin si Elmo.

“Osiya, ubusin mo na yang kape mo at nang makaligo at makapagpalit ka na ng damit.”

“Opo…salamat po.”

—;—

“Kumot, o.” sabi ni Julie sabay abot nito kay Elmo.

“Salamat.” Sabi ni Elmo sabay kuha ng kumot kay Julie.

Huminga ng malalim si Julie.

“P-pasensya ka na kay mama…”

“Okay lang. ako nga ‘tong nakaka-abala, e.”

“…hindi ka naman nakaka-abala, e…”

Nagkatitigan sila Elmo at Julie.

Ano ba, Julie! Umayos ka please.

“…uh-uh, sige, akyat na’ko…pag…may kaylangan ka nasa taas lang ako, ha…sige…”

Ngumiti lang si Elmo.

—;—

Gabi na ngunit hindi pa rin makatulog si Julie. Sa hindi maipaliwanag na rason ay hindi siya kumportable sa sarili niyang bahay.

Dahil ba andito si Elmo?

Maya-maya ay bumangon si Julie mula sa pagkakahiga. Tumayo siya at lumabas ng pinto. Bumaba siya ng hagdan upang uminom ng tubig nang mahimasmasan nang bigla niyang mapansin si Elmo—tila nanginginig ito—nagtaka si Julie kaya nilapitan niya ito.

Napansin niya na namumula ito kung kaya’t agad niyang inilagay ang kamay sa noo ni Elmo. Nanlaki ang mata ni Julie sa sobrang init ni Elmo.

Jusko po! Ang init niya!

Umugol si Elmo.

“E-elmo…ang taas ng lagnat mo!” nag-aalalang sabi ni Julie.

Natataranta na si Julie. Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang gawin dahil sobrang taas ng lagnat ni Elmo.

“Tek teka, kukuha ako ng pamunas.”

Nagmamdaling kumuha ng maligamgam na tubig at pamunas si Julie, kumuha rin siya ng thermometer, paracetamol at tubig. Inasikaso ni Julie si Elmo habang patuloy lang ito sa pagdaing. Bakas na bakas sa mukha ni Julie ang labis na pag-aalala para sa dating kasintahan—nasasaktan siya na nakikita itong nahihirapan.

“…Julie…” ugol ni Elmo.

“Ha?” tanong ni Julie—hindi malinaw ang sinasabi ni Elmo.

“…julie…” ugol muli ni Elmo—sa pagkakataong ito naintindihan na ito ni Julie.

“…bakit?”

“…julie…”

Napa-buntong hininga na lang si Julie.

“…julie…wag mo ‘kong iwan…”

Nagulat si Julie sa narinig.

“…julie…dito ka lang…”

Huminga ng malalim si Julie. “…Oo…hindi kita iiwan…dito lang ako…”

Kinuha ni Julie ang kamay ni Elmo—hinawakan naman ito ng mahigpit ni Elmo—at pinagmasdan lang ito habang patuloy na dumaraing.