False Alarm

Chapter 22 - W.Day.. :)

“kaya nga anak eh.. pinipigilan ko na nga..” mama ko

“ako? Umiiyak? Sus! Hindi ako iiyak.. baka mama mo!” papa ko..

Haaaayyy.. totoo pala ung mga napapanuod at nababasa ko.. kapag may ikakasal na anak, talagang iiyak ung mga magulang mo, mama mo man o papa mo.. at nakikita ko na yun sa mga magulang ko..

Naiiyak din tuloy ako..

“tama na po pag-singhot sa sipon nyo.. halata namang naiiyak na kayo eh.. nahahawa ako.. wag kayong ganyan..”

“anak, bunso kita.. ikaw lang ang babae kong anak.. hindi mo ako mapipigilan kung ganito nararamdaman ko..”

“ma naman eh!! Wag ka umiyak..” sabay tulo ng luha sa mata ko.. buti na lang waterproof lahat ng ginamit sa aking make-up..

“basta, anak.. tandaan mo.. mahal ka namin.. kahit may asawa ka na, wag mo pa din kami kakalimutan ng mama mo.. lagi kang dadalaw sa amin katulad ng ginagawa mo nung wala ka pang asawa..”

“pa naman.. masyado kang advance eh.. opo.. hindi ko kayo kakalimutan.. kayo pa ba??”

“syempre anak, alam namin ng mama mo na mahahati na ang oras mo dahil may asawa ka na.. obligasyon mo iyon bilang isang may bahay na mas uunahin mong aasikasuhin ang asawa mo at ang magiging anak nyo, kesa sa ibang tao..”

“hindi po kayo iba sa akin, pa, ma.. kaya wag kayong mag-alala.. kung ano man ang routine ko dati, hindi magbabago un.. kaya tama na po.. pangit na nga ko, baka lalo pa kong pumangit..”

Bigla na lang akong niyakap ng magulang ko pagkasabi ko nun, kaya ako nabigla.. hindi dahil sa naaawa sila dahil baka nga pumangit ako, pero kasi bihira ko Makita sa kanila tong inaakto nila.. oo, madalas kami magyakapan ng mama at papa ko dati..syempre, anak nila ako eh.. pero iba tong nangyayari ngayon, parang pinapakita nila sa akin ung weakest side nila..

Ayoko ng ganito..

“ok! Bride.. mommy, daddy.. tama na po.. in 5 mins..bubuksan na po ung door..” sabi nung bading na nagpupunas na din ng luha..

Seriously? Nakakaiyak ba ung eksena namin kanina??

As soon as the door opens.. all eyes are in us..on me, rather.. the music had been replaced by ‘once in a lifetime’ – piano version – that perfectly fit for my grand entrance.. they’re all wearing their smiles as i stepped on the carpeted aisle.. i looked around and i saw my family and friends waving their hands and mouthed the words ‘congratulations’ and ‘beautiful’ or ‘gorgeous’ or whatever on me.. i gave them a smile as i thank them in return..

I saw lola Kristine, tita Sandra and ate Kass on the right side and they are smiling at me.. now, i can say that i’m so lucky to have an in-laws like them.. welcome na welcome ako sa pamilya nila.. :)

Nasa may kalagitnaan na kami ng aisle, saka lang ako tumingin kay Kieffer.. sinadya ko talagang hindi muna siya tignan dahil baka lalo akong kabahan at hindi ako makalakad ng maayos patungo sa kanya..

Well, tama lang pala ung ginawa ko, dahil pagkatingin ko pa lang sa kanya, halos magkanda-hulog hulog na ang puso ko.. nasabi ko bang gwapo si Kieffer dati? Akalain ko ba namang may iggwapo pa pala tong ugok na to..

He’s wearing a dark gray three piece suit, a silver watch that fits in his outfit.. his hair was messy in a sexy way, a light make up that emphasizes his gorgeousness.. and his famous smile that can make my heart jumped every single minute..

And yes.. his attractive dimples..

Ang gwapo ng mapapangasawa ko! *U*

We’re almost at their side when Kieffer met us halfway.. nag-bless naman siya sa mama at papa ko at ako naman ay nag-mano kay lola Kristine at kay mommy Sandra..

After that...

“Kieffer.. hindi ganito ung napag-usapan natin nung una.. at na-disappoint ako nun dahil hindi ganito ang ipinangako mo sa akin.. pero, sa nakikita ko ngayon..” ngumiti ang papa ko kay Kieffer at saka siya tumingin sa akin.. “mas hinigitan mo pa pala ung pangako mong iyon ng hindi ko namamalayan.. at natutuwa ako dahil nakikita ko talaga na mahal mo talaga ang anak ko.. mas hinigitan mo pa ang expectations ko sayo.. kaya, Kieffer... anak.. tuparin mo ang ipinangako mo sa akin na aalagaan at hindi mo sasaktan ang anak ko..”

“opo, papa..”

And after that, inalis na ni papa ung kamay ko sa braso nya at iniabot nya ito kay Kieffer na agad naman nyang hinawakan at inilagay nya sa sarili nyang braso.. nag-ngitian lang kaming dalawa at saka kami tumungo sa harapan kung saan naghihintay sa amin ung pari..

“Kieffer.. curious lang talaga ako.. ano ba ung pinagusapan nyo noon ni papa?”

“pagkauwi na natin, saka ko sasabihin..”

“daya talaga nito..”

“shhh..quiet.. magagalit ung pari..” sabay dila nya sa akin

Ini-squeeze nya lang yung kamay ko at ningitian lang ako saka siya humarap ulit sa pari kung saan nagsisimula na itong magsalita..

Nangiti na lang ako sa nangyayari.. parang pinagkakaisahan ako ng sarili kong ama at ung magiging asawa ko.. >u<

*Kieffer's POV*

(*_*)

(O_O)

(OoO)

"wow! ang ganda ng asawa ko!"

natigil ako sa paglilintanya ko,at nagulat sa biglang pagbatok nila Johan at Kiel sa ulo ko at ikinatuwa pa nila un..

"par! bakit?!" sabi ko..

"haha.. lol! kanina ka pa muntanga jan!" - Johan

"wow! ang ganda ng asawa ko! *at ginaya pa talaga ung boses ko* haha.. ambading, pre! haha"

di ko na lang sila pinansin at tumingin na lang ulit ako sa babaeng naglalakad sa aisle at patungo sya sa akin..

ano pa ba masasabi ko? wala na!!

speechless..

------------

di ko na dinetailed ung kasal.. alam nyo na mangyayari dun.. hehe.. :D

#Tamad :P