Een hele tijd staarde ik door het raam.
Langzaamaan kleurden de wolken roze en paars, als teken van de opkomende zon.
Maar met de opkomende zon voelde ik ook een onaangenaam gevoel naar boven komen.
Het voelde alsof er iets belangrijks ging gebeuren.
Mijn vingertoppen begonnen te tintelen.
Daarna ook de topjes van mijn tenen.
Het tintelen verspreidde zich razendsnel en het werd een irritant gekriebel, bijna pijnlijk.
Uiteindelijk veranderde het kriebelen in een helse pijn.
Mijn hele lichaam leek in brand te staan.
Langzaam zakte ik op mijn knieën op de vloer... En daarna ging ik languit neerliggen.
Ik sloot mijn ogen en wenste dat de pijn zou verdwijnen.
Maar het had geen nut, want voor een uur lang kronkelde ik mijn lichaam in allerlei bochten om aan de pijn te kunnen ontsnappen.
❤
YOU ARE READING
Gedoemd om te vallen
Short StoryWanneer ik wakker word lijkt het of er een dikke, witte mist in mijn hoofd zit. Mijn gedachten zijn traag, voelen aan als dikke gelei die overal blijft plakken. Ik lig op en ziekenhuisbed dat door de witte gangen van een ziekenhuis gereden wordt...
