Ik liep naar mijn bed en plofte erop neer, een kussen tegen mijn buik aan knijpend.
De stylo op mijn bureau begon te bewegen alsof er iemand mee schreef.
Mijn ogen volgden de bewegingen van de stylo en lazen wat er stond:
Wees alsjeblieft niet bang.
Ik ben het maar, Jonathan.
Je droomt niet, of wordt niet gek.
Dit is allemaal echt.
X
"J- Jonathan?"
Ja?
"Ik mis je."
En toen kwamen de tranen.
[A/N]
Heel kort stukje, I know, maar hé, het derde deze dag, en omdat ik het stiekem wel leuk vind om te schrijven.
The last one today. <3
Wat zou jij doen moest dit gebeuren?
Ik denk eerlijk gezegd dat ik zou denken dat ik droomde, want dit kan niet...
Ojaa...
Vanaf hier is het schuine wat Jonathan schrijft. <3
X
YOU ARE READING
Gedoemd om te vallen
Short StoryWanneer ik wakker word lijkt het of er een dikke, witte mist in mijn hoofd zit. Mijn gedachten zijn traag, voelen aan als dikke gelei die overal blijft plakken. Ik lig op en ziekenhuisbed dat door de witte gangen van een ziekenhuis gereden wordt...
