Ik besloot om naar de kamer te gaan waar ik mijn hele ziekenhuis verblijf had gelegen.
Terwijl ik door de gangen liep moest ik af en toe wat mensen ontwijken, maar meestal gingen zij aan de kant voor mij.
Aangekomen in de gang van mijn kamer merkte ik meteen dat er iemand tegen de deurpost geleund zat met haar hoofd tegen haar knieën aan gedrukt.
Eerst dacht ik dat het mijn moeder was, maar die had veel donkerder bruin haar dat minder krulde...
Het meisje tilde haar hoofd op van haar knieën en keek mijn richting uit, alsof ze voelde dat ik haar bekeek.
Ik verstijfde.
Het was Rosaline.
~*~*~*~*~
Het zou kunnen dat niet alle beschrijvingen overeen komen met het vorige deel dus als je er iets van merkt, laat het zeker weten zodat ik het kan aanpassen!
❤
YOU ARE READING
Gedoemd om te vallen
Short StoryWanneer ik wakker word lijkt het of er een dikke, witte mist in mijn hoofd zit. Mijn gedachten zijn traag, voelen aan als dikke gelei die overal blijft plakken. Ik lig op en ziekenhuisbed dat door de witte gangen van een ziekenhuis gereden wordt...
