Ik kneep mijn ogen half dicht.
Twaalf uur per jaar was niet enorm veel, maar het zou mijn schuld zijn dat Rosaline pijn had.
"Ik hoor je denken, jongen."
Zei de man plots.
"Je zou haar pijn kunnen wegnemen, voor een paar uur, maar dat zorgt ervoor dat jij haar pijn ook zal voelen. Niet enkel zij, maar ook jij zal 12 uur pijn voelen. Als je haar pijn wegneemt zal je haar pijn ook voelen."
Dat kon me niks schelen.
Als ik haar pijn kon wegnemen zou ik dat doen.
Ik wilde haar helemaal geen pijn doen...
"Het is het niet waard, mijn jongen. Niemand is zoveel pijn waard."
De man keek me aan met een ijskoude blik.
Ik haalde mijn schouders op.
"Daar kan ik zelf wel over oordelen."
ESTÁS LEYENDO
Gedoemd om te vallen
Historia CortaWanneer ik wakker word lijkt het of er een dikke, witte mist in mijn hoofd zit. Mijn gedachten zijn traag, voelen aan als dikke gelei die overal blijft plakken. Ik lig op en ziekenhuisbed dat door de witte gangen van een ziekenhuis gereden wordt...
