De man keek me aan alsof ik gestoord was.
Ik geloofde wel da hij een klein beetje meer levenservaring had dan ik, want hij was waarschijnlijk driedubbel zo oud als ik, maar als je van iemand houdt dan heb je alles voor die persoon over.
Dat is mijn mening...
Blijkbaar dacht de man er anders over.
Hij kwam dichter naar me toe en keek dreigend op me neer.
Nu hij een meter van me af stond torende hij boven me uit.
Zijn ogen keken me boos aan.
Even leek ik een glimp van ontzag in zijn ogen te zien, maar die verdween al snel.
"Denk er maar nog eens goed over na, jongeman, terwijl je ondergaat wat je elke maand zult ondergaan!"
Donderde de man.
En toen kwam de pijn.
Het was een verblindende pijn waarvan ik door mijn knieën zakte en mijn lichaam in allerlei bochten kronkelde.
Maar ik wist welk antwoord ik de man zou geven wanneer hij een uur later terug zou verschijnen.
❤
YOU ARE READING
Gedoemd om te vallen
Short StoryWanneer ik wakker word lijkt het of er een dikke, witte mist in mijn hoofd zit. Mijn gedachten zijn traag, voelen aan als dikke gelei die overal blijft plakken. Ik lig op en ziekenhuisbed dat door de witte gangen van een ziekenhuis gereden wordt...
